"Κακό" παιδί...........

καλησπέρα !!!!
Έχεις πολύ φορτωμένο πρόγραμμα αυτές τις μέρες, το ξέρω. Είσαι αγχωμένος, θες να αποδείξεις ότι είσαι κάτι και ότι η εμφάνιση σου δεν παίζει κανένα ρόλο. Σε είδα πρωί πρωί στο δρόμο. Πεσμένο παντελόνι, μύτη, αυτιά και φρύδια τρυπημένα. Σε συναντώ συχνά, σχεδόν παντού.

Σε θυμάμαι στο τρένο να προσπαθείς να εξηγήσεις σε μια συμμαθήτριά σου την άσκηση μαθηματικών. Με εντυπωσίασαν οι γνώσεις σου και ας έβγαιναν από χείλη επίσης τρυπημένα. Συνέχισες να της εξηγείς και όταν σηκώθηκες τη θέση σου για να προσφέρεις σε μια ηλικιωμένη. Σε βλέπω τακτικά στη φιλοζωική να βγάζεις βόλτα, να ταϊζεις και να χαϊδεύεις πληγωμένους απ΄το ανθρώπινο χέρι σκύλους. Κάθε μέρα μου είπαν πως πας, πως για τα γενέθλιά σου ζήτησες τροφή, φάρμακα για τους σκύλους και λουριά. Σε ζηλεύω κάθε φορά που αγκαλιά σε βλέπω με όλα τα δέρματα. Δεκάρα δε δίνεις για τα χρώματα, την ίδια ώρα που άλλοι απλώνουν τα μπούτια τους σε τρένα και λεωφορεία, για να μην κάτσει η μαυρίλα δίπλα τους. Άκουσα για σένα από άλλα παιδιά, πως μπήκες μπροστά για να προστατεύσεις έναν συμμαθητή σου που κάποιοι ενοχλούσαν. Μου είπαν πως δεν τσακώθηκες, αλλά κατάφερες με τα μαγικά σου λόγια, να τον εντάξεις τελικά στη μεγάλη του σχολείου παρέα. Ο καλύτερός σου φίλος μάλιστα είναι ένα αυτιστικό παιδί, που καμαρώνεις όταν μαζί του κυκλοφορείς. Δεν είσαι η συμπάθεια των καθηγητών. Το αλλόκοτο μαλλί σου και τα σκουλαρίκια προκαλούν, αλλά εσύ δεν τους κάνεις τη χάρη. Δεν τους καταλαβαίνεις που δε σε καταλαβαίνουν, αφού η η "φορεσιά" σου δε σε εμποδίζει να είσαι ένας μαθητής του 18, τι θέλουν;

Θυμάμαι το βλέμμα σου, τότε που κάποιοι σου έκαναν παρατήρηση στην καφετέρια γιατί μιλούσες και γελούσες δυνατά. Κατάπιες γέλιο, ενθουσιασμό και γλώσσα, αλλά εμένα μου λείπεις. Πάντα σε αναζητώ μες στου ενήλικου κόσμου την κατήφεια και όπου σε πετυχαίνω, διαλέγω την πιο κοντινή σε εσένα θέση. Είσαι αιμοδότης έμαθα, μέλος στην Greenpeace και αναρτήσεις κάνεις συχνά για συνανθρώπους σου που έχουν ανάγκη, για αξίες, για δικαιώματα, για τα ναρκωτικά, για αγάπη, για ειρήνη. Πρόσφατα κάποιοι σε αγνόησαν και μπήκαν μπροστά σου στην ουρά. Είχες πάει να πληρώσεις το λογαριασμό του κινητού σου. Με το δικό σου χαρτζιλίκι. Γνωρίζω πως κάποια βράδια, όταν δεν πας για μπάσκετ, εργάζεσαι για να μην επιβαρύνεις τους γονείς σου. Όσο μπορείς τουλάχιστον. Μα αυτοί δε σε σεβάστηκαν. Είσαι "παιδί", έχεις μακριά μαλλιά, φοράς και παντού αυτά τα σκουλαρίκια........ οπότε με μια ματιά σφαλιάρα, σου πήραν τη σειρά.
Και οι δικοί σου άνθρωποι όμως, συχνά σε κρίνουν αυστηρά, δε σε καταλαβαίνουν γιατί έχεις επιλέξει αυτή τη φορεσιά, γιατί επιλέγεις το διαδίκτυο για την ενημέρωσή σου, γιατί επιλέγεις αυτή τη μουσική με στίχους που μιλούν για βία, ρατσισμό, ναρκωτικά. Στεναχωριέσαι, μα τους χαμογελάς. Έχουνε δίκιο, ανάσα δεν παίρνει ο τραγουδιστής, γέρασαν και τα αυτιά τους..... δεν προλαβαίνουν να πιάσουν το ωραίο νόημα κάποιων στίχων. 

Παιδί πεντακάθαρο, όταν το βλέμμα μου καρφώνω πάνω στο πρόσωπό σου, μη με παρεξηγείς. Θαυμάζω στην πραγματικότητα, την αντοχή που έχεις στον πόνο. Όχι, εγώ δε θα το έκανα στον εαυτό μου, αλλά εγώ είμαι εγώ και εσύ είσαι εσύ. Υπήρξα όμως παιδί και δεν ξεχνώ πως μου άρεσε σε όλα να αντιδρώ. Πως σιχαινόμουν όταν με έκριναν απ΄την εμφάνισή μου, πως όσο με έκριναν, τόσο πιο προκλητική γινόμουν.
Είσαι από χθες στη μάχη, μαζί με τα "φρόνιμα" παιδιά. Αυτά δε σε κρίνουν, κάποια μάλιστα σε ζηλεύουν που είσαι φανατικός της διαφορετικότητας. Εκείνα ξέρουν πώς μέσα σου είσαι ότι και αυτά. Συνέχισε να τολμάς φωνάζουν. Αυτά γνωρίζουν, δεν είσαι αλήτης επειδή θέλεις να διακοσμήσεις το πρόσωπο της ψυχής σου, επειδή με χρώματα θέλεις να βάψεις τους τοίχους της ζωής σου. Αφού τα πρωινά ψάχνεις για κάδους να πετάξεις τα σκουπίδια σου. Νύχτες τον φίλο σου εμψυχώνεις, που η μοίρα τον καθήλωσε πάνω σε ένα καροτσάκι. Γράφεις ο ίδιος μουσική για εκείνον, για σένα και η κιθάρα σου αναδίδει τόνους τόσο γλυκούς, που η αγάπη χοροπηδά, γιατί της δίνεις σάρκα, μορφή, φτερά.  

Είσαι από χθες στη μάχη μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Εμείς οι ενήλικες έχουμε πάρει σκουλαρίκια, κουκούλες, σχισμένα παντελόνια και τατουάζ και τα έχουμε βάλει όλα σ' έναν κουβά. Προσπαθούμε απεγνωσμένα να ξεπλύνουμε από πάνω σας .......τη ντροπή μας. Όσο για τις ταμπέλες, δεκάδες. Αχάριστα, αγενέστατα, ανεπρόκοπα, αλητάκια, ανιστόρητα...... και φυσικά "κακά" παιδιά. 

Παιδί, που δεν είσαι ένα συγκεκριμένο, είσαι αγόρι, είσαι κορίτσι, είσαι δικό μου ίσως παιδί, πρόσεχε!!! Είσαι στο όριο ακριβώς. Δεκαοχτώ και η κοινωνία ήδη σε περιμένει στις γωνίες για να σου παραδώσει τις νέες σου υποχρεώσεις, όλα τα νέα πρέπει και τα μη του ενήλικα. Κάποια δε θες θα τα κουβαλήσεις, μα μη δεχτείς τίποτα από αυτά που έχουν ήδη αλλοιώσει τον δικό μας, άλλοτε ωραίο ανήλικο χαρακτήρα. Εσύ συνέχισε με τρυπημένες μύτες και φρύδια αν το επιθυμείς, να είσαι αυτός ο υπέροχος άνθρωπος που ήδη είσαι. Γιατί σε ξέρω, η φωνή σου κάθε μέρα πνίγεται, γι αυτό η ψυχή σου προσπαθεί μέσα από λέξεις, ντυσίματα, παράξενο μαλλί και μουσική, να εκτονωθεί.
Προχτές έγραψα ένα μήνυμα για όλα τα καλά και τα "κακά" παιδιά και ευχόμουν καλή επιτυχία. Λάθος μου!!! Εσείς έχετε όλα σας, μα όλα σας πετύχει. Εμείς, που σας κρίνουμε από το ρούχο και όχι απ΄το "άρωμα" που φοράτε, έχουμε αποτύχει. Εμείς πρέπει να κάτσουμε στα θρανία και με επιτηρητές και δάσκαλους εσάς, ξανά να δώσουμε εξετάσεις. Γιατί είμαστε αγενείς, υπερόπτες, υποκριτές, εγωιστές. Έχουμε γίνει δήμιοι, σοβινιστές, ρατσιστές, απάνθρωποι. Όσο για το μορφωτικό μας επίπεδο.....τι να το κάνουμε αν στα υπόλοιπα έχουμε αποτύχει.
"Κακό" παιδί συγχαρητήρια!!! Συνέχισε να είσαι "καλό". Σε ξέρω, εσύ δεν καταστρέφεις ξένη περιουσία. Ένα μόνο σε παρακαλώ, μη βάλεις ποτέ σε κίνδυνο την ελευθερία και τη ζωή σου. Συνέχισε με το κρικάκι στη γλώσσα σου μηνύματα αλτρουιστικά να στέλνεις και με το γεμάτο τατουάζ αριστερό ή δεξί σου χέρι, όμορφες ζωγραφιές στους γκρίζους τοίχους που υψώνουμε εμείς να φτιάχνεις.