Eννέα χρόνια. Εννέα ολόκληρα χρόνια πέρασαν καρδιά μου από τότε και μέσα σε αυτά ταλαιπωρήθηκες τόσες φορές. Πολλές και οι χαρές δε λέω, αλλά εγώ σου στέρησα κάτι που ήξερα πως αγαπάς πολύ. Δεν το ΄θελα καρδιά μου, είναι που δεν μπορούσα να στο παρέχω. Πάντα όμως μαζί σου το ονειρευόμουν και έβρισκα χίλιους τρόπους για να μας φέρνω πιο κοντά του. Και να, μετά από τόσα μακροβούτια στα βαθιά, την ώρα ακριβώς που κατάφερνες μετά από τόση ταλαιπωρία να βγεις και πάλι στη στεριά, ένα πελώριο κύμα που νόμιζες αρχικά πως μες στη θάλασσα ξανά θα σε παρέσυρε, ένα μπουκάλι δίπλα στο πονεμένο σκαρί σου ξέβρασε. Στεγνώσαμε και οι δυο μέσα σε δυο λεπτά, η αναπνοή επανήλθε στα φυσιολογικά, αλλά αυτό που έντονα θυμάμαι είναι………..το χρώμα που συνεχώς άλλαζε μες στα μάτια σου καρδιά μου. Πήραν εκείνο της έκπληξης, της συγκίνησης, της ελπίδας, της χαράς, μα πιο ωραία από ποτέ , έδειχνες όταν τα μάτια σου καρδιά μου, ψυχή μου, πια δεν έβλεπα, γιατί με ευγνωμοσύνη βάφτηκαν και τα ΄κλεισες. Σηκώθηκα όπως όπως, άρχισα να μαζεύω σπάγκους, ξύλα και ότι άλλο πολύτιμο είχε ξεβράσει εκείνο το κύμα και άρχισα να ανακατασκευάζω το κορμί μου, το σκαρί σου. Με φύκια, κοχύλια, έφτιαξα ένα κολιέ που πέρασα απαλά καρδιά μου στο λαιμό σου και βουτηγμένες και οι δυο μας στο χρώμα της ευτυχίας, πήραμε φόρα για ήρεμα πια, γαλανά νερά. Έσπασα πάνω στην πλώρη μου το μπουκάλι που μέσα σαμπάνια δεν είχε, μα ήταν γεμάτο τσικουδιά και φύγαμε. Με ένα άσπρο μικρό πανάκι που φούσκωνε ελαφρά, κινήσαμε για να δώσουμε το μήνυμα που ήταν μέσα , σε δυο υπέροχα παιδιά.
«Με τσι Μινωικές γραμμές στην Κρήτη μας να πάτε,
που όλοι μας κατέουμε πόσο την αγαπάτε!!!!!»
Μαζί και τρία εισιτήρια καρδιά μου, για σένα-για μένα και για τα δυο μας τα παιδιά. Καρδιά μου!!! Σε πόσες δοκιμασίες σε έβαλα, σε έβαλαν, πόσα στερήθηκες, πόσα χρόνια σου στέρησα το Νησί που τόσο αγαπάς. Μα εσύ ποτέ δε χάνεις την πίστη σου, γνωρίζεις πως πέρα απ΄ το κακό και το καλό παραμονεύει για σένα σε κάποια γωνιά. Γι αυτό……χόρεψε!!! Σούστα, Μαλεβιζιώτη, Πεντοζάλη, ξέρεις τόσες φιγούρες πια. Χόρεψε, το αξίζεις!!! Έτοιμες οι βαλίτσες για τα κορίτσια, έτοιμες και για εσένα καρδιά μου που νιώθεις πάλι νέα, κοπελιά.
Ψυχή μου εσύ είσαι έτοιμη;
Αύριο πρωί στις έντεκα
σαλπάρεις για την Κρήτη
και πρώτο δώρο των ματιών σου
θα ΄ναι η κορφή του Ψηλορείτη.
Να είστε καλά όλοι!!! Να πιστεύετε!!!! Εκεί που όλα φαίνονται χαμένα, ξαφνικά, γίνεται το θαύμα.
Ευχαριστώ αυτόν που εκπλήρωσε την επιθυμία της καρδιάς μου, αυτόν που μας στέλνει στο μέρος που έζησε χρόνια το κορμί μου, εκεί που βρίσκει γαλήνη η ψυχή μου.
«Με τσι Μινωικές γραμμές στην Κρήτη μας να πάτε,
που όλοι μας κατέουμε πόσο την αγαπάτε!!!!!»
Μαζί και τρία εισιτήρια καρδιά μου, για σένα-για μένα και για τα δυο μας τα παιδιά. Καρδιά μου!!! Σε πόσες δοκιμασίες σε έβαλα, σε έβαλαν, πόσα στερήθηκες, πόσα χρόνια σου στέρησα το Νησί που τόσο αγαπάς. Μα εσύ ποτέ δε χάνεις την πίστη σου, γνωρίζεις πως πέρα απ΄ το κακό και το καλό παραμονεύει για σένα σε κάποια γωνιά. Γι αυτό……χόρεψε!!! Σούστα, Μαλεβιζιώτη, Πεντοζάλη, ξέρεις τόσες φιγούρες πια. Χόρεψε, το αξίζεις!!! Έτοιμες οι βαλίτσες για τα κορίτσια, έτοιμες και για εσένα καρδιά μου που νιώθεις πάλι νέα, κοπελιά.
Ψυχή μου εσύ είσαι έτοιμη;
Αύριο πρωί στις έντεκα
σαλπάρεις για την Κρήτη
και πρώτο δώρο των ματιών σου
θα ΄ναι η κορφή του Ψηλορείτη.
Να είστε καλά όλοι!!! Να πιστεύετε!!!! Εκεί που όλα φαίνονται χαμένα, ξαφνικά, γίνεται το θαύμα.
Ευχαριστώ αυτόν που εκπλήρωσε την επιθυμία της καρδιάς μου, αυτόν που μας στέλνει στο μέρος που έζησε χρόνια το κορμί μου, εκεί που βρίσκει γαλήνη η ψυχή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου