Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Νύχτα......

ιδανικό ορμητήριο για διαδρομές μες στα πυκνά τα δάση των παραμυθιών σου. Εκεί που οι πρόγονοί μας πίστευαν πως κατοικούσαν οι νεράιδες, τα αερικά, ήρωες μυθικοί, οι μούσες, οι θεότητες. Είναι πηγή φόβου αυτά τα δάση στο σκοτάδι, μα εσύ δε φοβάσαι. Φυγάς απ΄τα εύκολα, τα φωτισμένα με φως νοθευμένο μονοπάτια, ξεχύνεσαι μέσα στα απέραντα σκοτάδια. Ακούς ήχους παράξενους, σε αγγίζουν ίσκιοι και κλαδιά, σκοντάφτεις στις ρίζες πάνω του κακού , πέφτεις σε λάκκους με φίδια και κάποια καλά κρυμμένα μυστικά. Πονάς, αιμορραγείς, μα συνεχίζεις........ το ξέρεις, ότι αναζητάς, μέσα στα δάση αυτά έχει κουρνιάσει.......... Σε γιγαντόσωμα πάνω δέντρα σκαρφαλώνεις. Πυγολαμπίδες και άστρα σε βοηθούν το ξέφωτο εκείνο που γυρεύεις, από ψηλά να το εντοπίσεις. Αρχίζουν να σε τσιμπούν αλήθειες. Κάποιων το τσίμπημα πονά, μα εσύ αντί να πρήζεσαι, όσο περνά η ώρα όλο και ανακουφίζεσαι, όλο και ξαλαφρώνεις. Γίνονται τώρα οι κισσοί στεφάνια στο μέτωπό σου. Η άσβεστη φλόγα της ψυχής σου νικά αυτή των δράκων. Σε απόσταση αναπνοής είναι το ξέφωτό σου.....
Και τώρα εσύ, ο ήρωας του παραμυθιού, ξαπλώνεις εκεί με μια καθάρια και ήρεμη ψυχή. Αυτό το παρθένο, πυκνό δάσος, το μόνο που κρύβει για σένα πια.....είναι Ζωή.
Κοιμήσου!!! Οι πρωινές δροσοσταλίδες και μια ηλιαχτίδα που θα περάσει τα φύλλα το πρωί, γλυκά θα σε ξυπνήσουν, γλυκά θα ξυπνήσουν και στη μνήμη σου, όλα τα όνειρά σου.
Όσο για τις σωματικές σου τις πληγές......μια νεράιδα καλώ, να κάνει αλόη τους κισσούς, για να τις επουλώσουν.
Εσύ..........τόλμησες, τα κατάφερες, βρήκες το ξέφωτο, μα πόνεσες και περπάτησες πολύ, γι αυτό .......εσύ κοιμήσου. Ώρα να ξεχυθούμε στα δάση εμείς.......ώρα να ανακαλύψουμε αν γίνουν πηγή έμπνευσης για εμάς ή αν παραμείνουν φόβου......



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου