Η Άνοιξη της νιότης

Καλησπέρα, καλησπέρα!! 

Μπορείς να γυρίσεις πίσω το ημερολόγιό σου; Όχι στη χθεσινή μέρα, αλλά στην Άνοιξη της νιότης σου . Τότε που η πηγή της ενέργειάς σου ήταν η ανεξάντλητη πίστη σου, τότε που έπαιρνες φόρα και πέρναγες μέσα απ' το σκοτάδι, που πίστευες στους αγγέλους και στα θαύματα, που η θετική σου νοοτροπία δεν άφηνε άνθρωπο ανεπηρέαστο, τότε που ο ενθουσιασμός κόχλαζε μέσα σου και εσύ γινόσουν συντριβάνι απ' όπου έρεε πάθος για τη ζωή. Ο κόσμος δεν άλλαξε, η βία, ο πόνος, η φτώχεια, το άδικο υπήρχε και τότε. Ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο άλλαξε, αλλά αφού ο τρόπος αυτός που έχεις πια υιοθετήσει δε σε πάει πουθενά, γιατί δεν γυρνάς σ’ εκείνην την Άνοιξη; Τότε που οι γονείς σου σού έδειχναν την ισάδα αλλά εσύ επέλεγες τους δρόμους εκείνους με όλα τα φυσικά και τεχνητά εμπόδια.

Φοβόσουν, πολύ!!! Ο μπαμπούλας ένιωθες πως πάντα κάπου σου παραμόνευε, αλλά και τα σημάδια από εκείνα τα πρώτα ράμματα ήταν νωπά ακόμα, μα εσύ εκεί, τολμούσες. Δεν είχες μπόι, ούτε και δύναμη μυϊκή, ήσουν γεμάτος μώλωπες απ’ τις τρικλοποδιές και τα πεσίματα. Σκαρφάλωνες πάνω σε δέντρα και σε κάγκελα και ισορροπούσες στους δοκούς της εποχής, γιατί τίποτα δεν αντικαθιστούσε αυτό που ένιωθες όταν τα κατάφερνες.
Αν μπορούσες για λίγο να καθόσουν ξανά στην κούνια που είχες δέσει επάνω στα νεανικά ματόκλαδά σου, θα θυμόσουν ότι ο κόσμος φάνταζε και τότε ένα βουνό για σένα. Ταυτόχρονα όμως, μαγικός.

Ήθελες να ζήσεις, να μεγαλώσεις, να γίνεις και εσύ σαν το βουνό. Γύρνα στο τότε και αν μόνος δεν μπορείς, ζήτα από ένα παιδί να σε οδηγήσει εκεί. Μπορεί!!! Νιώθει όπως ένιωθες κάποτε εσύ, μα ζει ακριβώς εδώ που ζεις και εσύ. Δεν έχει συναίσθηση ίσως των κινδύνων, μα έχει την ικανότητα να μετατρέπει σε ευκαιρία τη βαρυχειμωνιά και πάνω στα θολωμένα τζάμια να ζωγραφίζει καρδιές και ήλιους για τη μαμά, να γράφει "σε αγαπώ μπαμπά". 

Γύρνα σ’ εκείνην την Άνοιξη, τότε που τα δύσκολα ήταν μια πρόκληση για σένα. Τα πράγματα γύρω σου δεν άλλαξαν, η διαφορά είναι ότι την ώρα που εσύ σήμερα εκνευρίζεσαι με τον οδηγό που καθυστερεί στο πράσινο να ξεκινήσει, ένα παιδί στο πίσω κάθισμα προσπαθεί να ανακαλύψει τα χρώματα μέσα στη σκοτεινούπολη και το καλό μέσα στην αγριούπολη που ζεις, που ζει, γελώντας ταυτόχρονα και χαιρετώντας, δίχως να νοιάζεται εάν του λείπουν δόντια, τους άγνωστους και κατηφείς οδηγούς του διπλανού αυτοκινήτου. Γνωρίζει....... κάποιος αργά ή γρήγορα, θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση που στέλνει η καρδιά του.
Σου εύχομαι ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!!!! Kαι μέσα στην τσιμεντούπολη της ζωής σου ανακαλύπτεις,  αν το θελήσεις, χρώματα..............

Πλάκα - Αθήνα

25 Mαρτίου

Ότι και να ευχόμαστε γι αυτή τη χώρα δεν είναι αρκετό, μιας και οι ευχές που δε συνοδεύονται από έργα δεν έχουν καμιά αξία. Δεν αρκεί μία φορά το χρόνο να διηγούμαστε με έπαρση τα κατορθώματα των ηρώων του 21 και του 40 και να ψάλλεται σε εθνικές μονάχα επετείους ο εθνικός μας ύμνος στα “ελληνικά σχολεία”. Δε σημαίνει τίποτα η ελληνική σημαία Οκτώβρη και Μάρτη στα μπαλκόνια, όταν ούτε ο ιστός της δεν υπάρχει τις υπόλοιπες 363 ημέρες μέσα στις καρδιές μας. Για ποια εθνική υπερηφάνεια μιλάμε όταν ώρες της Ιστορίας μας και της ελληνικής μας γλώσσας στα δημοτικά σχολεία εκτοπίστηκαν από την αγγλική και εμείς δεν κάνουμε απολύτως τίποτα; Θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε, γνωρίζουμε, προστατεύουμε, μουσεία, μνημεία, τοποθεσίες, αγάλματα, ονόματα, παράδοση, μουσική, χορούς και Ιστορία; Όλοι διεκδικούν ένα κομμάτι από εμάς, δικό μας, εδώ και αιώνες και εμείς τα καταστρέφουμε, τα θάβουμε, τα βάφουμε, τα φτύνουμε, τα μετατρέπουμε σε σκουπιδότοπους, τα αγνοούμε και έπειτα καμαρώνουμε γιατί υπογράψαμε στο facebook για Αλέξανδρο, Μακεδονία, βραχονησίδες, ήρωες του 21 και Μάρμαρα απ’ τον Παρθενώνα. Πότε θ’ αρχίσουμε να ξερνάμε ξενόφερτα realities, mcdonalds , greeklish, τη λέξη gourmet , το γάλα «εσύ βολέψου» που μάθαμε να πίνουμε, το λάδι που παραφούσκωσε στομάχια δικηγόρων, γιατρών, προέδρων, διευθυντών, εισαγγελέων, εφοριακών, δημάρχων και ιερέων αλλά και ενός απλού υπαλλήλου που βρέθηκε στη “σωστή” τη θέση, την ίδια ώρα που άλλοι λάδι δεν έχουνε ούτε για το καντήλι; Ώρα να το ξεράσουμε μαζί με όλα τα σκάρτα, μαζί με το φόβο που μας μπολιάζουνε, μαζί με την ηττοπάθεια. Όχι!! Όλοι δεν είναι ίδιοι!! Μα πρέπει να αλλάξουμε όλοι!!!
Όχι!! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αναιρεί τα λάθη αυτών που χρόνια κυβερνούν. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μαλακώνει τον πόνο από τον καθημερινό βιασμό του σώματος, του μυαλού και της ψυχής μας, αλλά για την κατάντια της Ελλάδας μας είμαστε υπεύθυνοι όλοι. Εμείς δεν τιμούμε ιερά και όσια, εμείς ταϊζουμε τα ζώα μας, τα φυτά μας, τα ποτάμια, τις θάλασσες , τα ίδια τα παιδιά μας με απόβλητα και φάρμακα, εμείς χτίζουμε πάνω στις στάχτες των ελληνικών μας δέντρων, εμείς επιλέγουμε τα πρώτα βήματα να τα κάνουν τα παιδιά μας σε μια σχολή μπαλέτου αντί σε μία παραδοσιακών χορών, εμείς δεν φροντίζουμε πριν την ξένη, την ελληνική σκυτάλη στα χέρια τους να παραδώσουμε.
Ξέρω, το πιο πιθανό είναι πως τίποτα εκεί πάνω δε θα αλλάξει, όμως μπορεί να αλλάξει κάτω εδώ. Μπορούμε σαν μια αρχή να τους γκρεμίσουμε από τα βάθρα του μυαλού μας και να πάψουμε να ζητωκραυγάζουμε κουνώντας κομματικά σημαιάκια . Αυτές οι στιγμές που ζούμε, νιώθω ότι είναι οι πιο μαγικές!! Εμείς πρέπει να αλλάξουμε, για μια φορά από επιλογή και όχι από ανάγκη, και αυτή την αλλαγή πρέπει μετά να την γνωστοποιήσουμε. Σε όλους!! Λένε πως ο Έλληνας δε φοβάται. Πως ξέρει από μαστιγώματα, ξυλοδαρμούς, θυσίες. Ξέρει η φτώχεια τι πάει να πει, η δίψα, η ξυπολυσιά και η πείνα. Μεγάλη η ψυχή του Έλληνα, μα εγώ δε θέλω πια να τη βλέπω σε μάχες και πολέμους, δε θέλω μόνο να την αισθάνομαι στις εθνικές μας επετείους. Δε θέλω άλλους Έλληνες μετανάστες, δε θέλω το παιδί μου να φύγει στο εξωτερικό από ανάγκη, δε θέλω να ντρέπεται ή να φοβάται να λέει πως είναι Ελληνίδα, δε θέλω μέρος στη χώρα μου χωρίς ελληνικό σχολείο και Έλληνα γιατρό. Δε θέλω να βλέπω οικογένειες να τριγυρνούν έχοντας παραμάσχαλα μόνο μία ταυτότητα που πάνω της με κεφαλαία γραφόταν κάποτε η λέξη Έλληνας, μαζί και η αξιοπρέπεια. Δε θέλω καινούριες επετείους. Θέλω να αισθάνομαι περήφανη όχι μόνο για τους ήρωες του 21 αλλά και για τον νεοέλληνα, για εσένα, για εμένα.
Στητό το κορμί μας σήμερα, ψηλά το κεφάλι όλο το χρόνο. Με χέρια υψωμένα και ενωμένα παύουμε να υπακούμε και να κουνιόμαστε στο ρυθμό που άλλοι μας έχουν επιβάλει . Ήρθε η ώρα να εξασκήσουμε το σώμα και την ψυχή μας πάλι στον Καλαματιανό, στον Τσάμικο, στον Πεντοζάλη.. Ώρα για επιστροφή στις ρίζες μας, γιατί αυτό που τελευταία “φορέθηκε" είναι ένα ξένο μόσχευμα και αρχίζει το ελληνικό μας δέντρο να το απορρίπτει και να μαραίνεται. Ορφάνεψε η παράδοση, τα ήθη, τα έθιμά μας. Ουρλιάζουν δεν ακούτε; Δε θέλουν πάλι να ξεριζωθούν, πάνω σ’ ένα καράβι να βρεθούν, παράνομα να υιοθετηθούν και όνομα τελικά να αλλάξουν.
Όχι δεν είμαι με κανέναν, στέκομαι μόνο στο πλευρό της παγκόσμιας ειρήνης, της ελευθερίας του πνεύματος και της ψυχής, της ελευθερίας του ανθρώπου κάθε χρώματος, των δικαιωμάτων του. Σέβομαι τη σημαία, τα ήθη και τα έθιμα κάθε χώρας, αγαπώ την ξένη μουσική, θέλω να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο από αγάπη γι αυτόν και επιλογή, αλλά λατρεύω ότι μυρίζει Ελλάδα, γι αυτό κρατώ το γαλανόλευκο μόνιμα στην ψυχή μου και για να αποτείνω φόρο τιμής στους ήρωες του 21 αύριο θα παρελάσω.
Ζούμε σε χώρα ιερή. Απόγονοι της Σοφίας. Ας συγχρονίσουμε τη συνείδησή μας με εκείνη τον προγόνων. Ας συγχρονιστεί η συνείδηση όλων των Ελλήνων!!!! Για μία θέση για όλους μας κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο. Για μία θέση για τα παιδιά μας σε τούτη την πατρίδα.
Μπράβο σε όσους τολμούν να κάνουνε μπροστά έστω και ένα βήμα. Σ’ εκείνους που νιώθουν πως έφτασε πλέον η στιγμή να αναλάβουν και τις δικές τους τις ευθύνες ως πολίτες της Ελλάδας μα και του κόσμου. Σ’ όλους εμάς, που θέλουμε να ταρακουνήσουμε ηγέτες και αρχηγούς, το Χρόνια πολλά για την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την επέτειο για τον ξεσηκωμό του Έθνους μας δε φτάνει. Δεν αρκεί να αλλάζουν τα πρόσωπα στη βουλή. Δεν αρκεί να μη γυρίζουμε το κεφάλι προς τους “επισήμους”. Για την αλλαγή που τόσο επιθυμούμε………… “ Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, ας ταρακουνήσει τον εαυτό του πρώτα” Σωκράτης

Η Κυρά της Ρω

Η ζωή μας ένα θαύμα

Ναι, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει απλώς να μένουμε στο υπάρχουμε. Δρούμε, αντιδρούμε, αναζητούμε νέα ανοδικά μονοπάτια, αφού πρώτα ξεκλειδώσουμε τη φυλακισμένη από εμάς τους ίδιους φλόγα του νου και της ψυχής μας. Ζούμε!! Απολαμβάνουμε τον κάθε χτύπο της καρδιάς μας μέσα στο φλογερό χορό της μαγικής ζωής μας. Μιλάμε, πράττουμε, κινούμαστε σαν φλόγες. Φλόγες σε όλους τους δρόμους, ακίνδυνες……αλλά ταυτόχρονα και άκρως επικίνδυνες, για εκείνους που σκόπιμα θέλουν να μας πείσουν πως πρέπει το υπόλοιπο της ζωής μας να το ζήσουμε σαν άψυχα, σβησμένα κορμιά. 
Να έχετε ένα ξάστερο Σαββατόβραδο, μια φωτεινή Κυριακή και το ξημέρωμα της Δευτέρας να σας βρει με ηλιόλουστη ψυχή!!

Μια αστραπή η ζωή μας.......

......... μα προλαβαίνουμε. Kαλή μέρα, όλη μέρα να είσαι για όλους εμάς Παρασκευή!!!
Για όλους όσους μόλις ξημέρωσες, για όσους σύντομα θα δύσεις. Για εκείνους που ακόμα σε ονειρεύονται, για εμάς που τώρα λάμπεις. Καμιά προσπάθεια δε θα κάνουμε να σε ξεφορτωθούμε, καμία ιδιαίτερη προθέρμανση για να σε χαρούμε. Θα σε γευτούμε σε μία κούπα ελληνικό καφέ , θα σε απολαύσουμε στους δρόμους και στο γραφείο και έντονα θα σε ζήσουμε μόνοι ή με παρέα μέχρι να έρθει η ώρα που θα σε βάλουμε για ύπνο. Θα σου φερθούμε έτσι όπως αρμόζει στην κάθε μας ημέρα. Σήμερα Μέρα δε θα τσακωθούμε, αγκαλιασμένοι σ’ ένα παγκάκι, θα ακούσουμε το τραγούδι ενός πλανόδιου μουσικού παρέα, θα χαϊδέψουμε τον σκύλο που απάγκιο βρήκε στις νότες και ήρθε δίπλα να ξαποστάσει η κατάκοπη απ’ τη μοναξιά ψυχή του. Σήμερα δε θα σου θυμώσουμε και μούτρα δε θα σου κρατήσουμε γιατί θέλουμε σε κάθε καθρέφτη, σε κάθε λακκούβα με νερό, σε κάθε βλέμμα να δείχνουμε όμορφοι Ημέρα. Δε θα αμελήσουμε σ’ αγαπώ να πούμε σε όσους αγαπούμε. Θα πάρουμε ότι μας αξίζει, θα δώσουμε χαμόγελα και τόπο στην οργή, ευχαριστώ, παρακαλώ θα πούμε. Τη θέση μας θα προσφέρουμε, μια ευκαιρία, το χρόνο μας, ένα συγγνώμη σε όποιον το οφείλουμε. Σήμερα αφτί θα στήσουμε στη γη ν’ ακούσουμε το γρασίδι, που τώρα μεγαλώνει, αφτί στην καρδιά του φίλου μας ν’ ακούσουμε τη φωνή του που απ’ το στόμα δίχως κουράγιο πια δε βγαίνει, σε κάθε δέντρο θα υποκλιθούμε για όλους τους μήνες που μες στο κρύο, τον παγωμένο αέρα βλαστάρια κυοφορούσε και τώρα Άνοιξη πια, κραυγές απ’ τις ωδίνες του αλλά και το γέλιο του ακούμε.. Παρά το θόρυβο της πόλης και του μυαλού μας εμείς θα καταφέρουμε πουλιά και ανάσες να ακούμε και όταν Μέρα τη νυχτικιά φορέσεις και ετοιμαστείς για ύπνο, μες στο σκοτάδι, μες στην απόλυτη σιωπή, μια αγκαλιά πάλι να γίνουμε και να ανταλλάξουμε όρκους αγάπης και φιλιά. Σε όλους εμάς που είμαστε εδώ, λίγο πριν πας να κοιμηθείς, λίγο πριν το Σαββάτο γεννηθεί, μια καληνύχτα να ευχηθείς και εμείς….. μακάρι να σου πούμε…… ήσουν υπέροχη Ημέρα!!!

Ζωή..........

……… ένα μυστήριο. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί από την ώρα που ξημερώνει, ευτυχώς!!! Ευτυχώς που σχέδια τσαλακώνονται και εμείς εκεί, ξανασχεδιάζουμε και κάθε φορά βελτιωνόμαστε. Που έχει βουνά η διαδρομή μας, γιατί στη θέα της ζωής απ’ την κορφή , εξυψώνεται η ψυχή. Που δρόμοι με βράχια, λακκούβες, αδιέξοδα μας αναγκάζουν να αλλάξουμε πορεία και να βρισκόμαστε από το πουθενά σε παραλίες μαγευτικές. Που άστρα σβήνουν και εμείς ευχόμαστε και ονειρευόμαστε. Ευτυχώς που υπάρχουν ανατροπές, γιατί έτσι δεν επαναπαυόμαστε, γιατί έτσι εξελισσόμαστε, γιατί έτσι ερχόμαστε ολοένα και πιο κοντά στη συνειδητοποίηση……τη μαγεία του τώρα ζήσε!!!! Πάμε λοιπόν να ξεδιπλώσουμε την υπόλοιπη ημέρα. Ένα λεπτό τη φορά. Εγώ σας εύχομαι και τα 1440 της ……… να είναι μαγικά!!!! Η Πέμπτη είναι ήδη στο κατώφλι μας, καλημέρα!!!!

Ο πιο κορυφαίος μουσουργός

Kαλημέρα!!!! Υπέροχη Τετάρτη!!!! 
Μπορείς να την κάνεις όμορφη και για σένα αν τη ντύσεις με χρώματα και λουλούδια ανοιξιάτικα, αυθεντικά χειροποίητα κοσμήματα και αστραφτερά χαμόγελα. Όλη τη μέρα θα μοσχοβολάς εάν αρωματίσεις τις σκέψεις σου, την καρδιά και τον αέρα σου με το λεπτό, υπέροχο και διαχρονικό άρωμα αγάπης. Γιατί αλήθεια πρέπει να περιμένεις το Σαββατοκύριακο για να πάρεις τη ζωή σου στα γόνατά σου, να της τραγουδήσεις, να τη χαϊδολογήσεις και να την κανακέψεις; Δεν το έχει ανάγκη σήμερα; Βάλε τα καλά σου, βάλε και νότες γιορτινές στους στίχους της Τετάρτης σου. Ας είναι όλες οι στροφές της μελοποιημένες από έναν κορυφαίο μουσουργό…………..εσένα!!!

Ένα δώρο για σένα....

Kαλησπέρα, καλησπέρα!!!! 
Tα μάτια της καρδιάς σου δεκατέσσερα!!!! Η κάθε σου μέρα σού φέρνει κι ένα καινούργιο δώρο. 

Μην περιμένεις να το δεις έξω απ' την πόρτα του σπιτιού σου ή μέσα στο γραμματοκιβώτιό σου, αν και το πιο πιθανό είναι να βρίσκεται ακριβώς εκεί. Δεν είναι εύκολο να το δεις, γιατί χρησιμοποιείς συχνά, όπως κι εγώ, τις φυσικές σου αισθήσεις.. Ψάξε παντού για τα δώρα αυτής της εβδομάδας. Πάρε μέρος στο παιχνίδι του κρυμμένου Θησαυρού, ενεργά, έτσι κι αλλιώς…………..θέλεις δε θέλεις συμμετέχεις. Γιατί να μη θέλεις όμως; Κρύβει εκπλήξεις, απρόοπτα, ανατροπές, συγκινήσεις, καταστάσεις κωμικοτραγικές, εμπειρίες, δώρα πολύτιμα όλα για της ψυχής, όχι το παρακάτω όπως νομίζεις, μα για το παραπάνω. Ψάξε!!! Μην πάνε χαμένα τα δώρα της Δευτέρας. Ψάξε στα πιο πιθανά, αλλά και στα πιο απίθανα μέρη της Τρίτης, στις μαγικές κρυψώνες της Τετάρτης, στον ουρανό της Πέμπτης, στους ήχους της Παρασκευής, στην ανατολή του Σαββάτου, στη γαλήνια θάλασσα της Κυριακής. Αν κλείσεις τα μάτια, το πνεύμα μυστηριωδώς φωτίζεται και αποκαλύπτεις όλα τα δώρα που υπάρχουν για σένα γύρω σου, δίπλα σου, μπροστά στα μάτια σου. Πάρε με θάρρος στα χέρια σου, ακόμα και εκείνο το πακέτο με το μαύρο περιτύλιγμα που σου έχει στείλει η ζωή, μα αργά ή γρήγορα θα το ανοίξεις. Ναι, μπορεί το δώρο σου να είναι ακόμα και με πόνο τυλιγμένο.........
Καλή εβδομάδα σε όλους σας και στον καθένα χωριστά!!!!! Το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού της έχει απ΄τα μεσάνυχτα αρχίσει. Μην προσπεράσετε καμία μέρα βιαστικά, το “κυνήγι του χαμένου θησαυρού” , δε θα θυμίζει πια παιχνίδι……..

Ποτέ δεν είναι αργά....

Καλημέρα, καλημέρα!!! Τι μου κάνεις; 
Να σου πω, επειδή δεν έχω και πολύ καθαρή εικόνα σου, τα ρούχα της ψυχής σου τα άλλαξες; Έβαλες το "γίνεται" που φόραγες σαν παιδί και κρύβεις χρόνια τώρα στη ντουλάπα σου ή ξυπνώντας έριξες πάλι πάνω σου το "φοβάμαι πως είναι αργά"; Ίσως το κάνεις αύριο; Μα τι έχουμε πει για το αύριο; Για αυτό φυλάει το μόχθο του ο τεμπέλης, είσαι εσύ τεμπέλης; Αύριο μπορεί καλό να γίνει το κακό, μα είσαι κακός εσύ; Ίσως το αδύνατο να γίνει δυνατό και θαρραλέο το δειλό, μα είσαι δειλός εσύ; Λοιπόν, στο δρόμο κάτω από το σπίτι σου, υπάρχει ένα ολόχρυσο ιππήλατο όχημα που περιμένει να σε οδηγήσει σε μια καλύτερη ζωή. Εκεί είναι, αλλά εσύ δεν το βλέπεις γιατί έχει θολώσει η όρασή σου από τα δάκρυα της αυτολύπησης. Σκούπισε τα αμέσως, γέλα με τους φόβους σου αφού δεν μπορείς να τους νικήσεις, γιατί αυτοί γεννούν την αναβλητικότητά σου, και ρίξε ένα σάλτο στο όχημά σου. Έλα, αφού το νιώθω, δεν είσαι από τους τύπους που αργούν στα ραντεβού τους. Βιάσου σου λέω!! Μη στήνεις άλλο τα όνειρά σου!!! Ξεκίνα με τα απλά............. πες καλημέρα με τη σειρά σου στους χτύπους της καρδιάς σου και χάρισε της ένα χαμόγελο, την στιγμή ακριβώς που έτοιμος είσαι να της χαρίσεις συνοφρύωση. Είναι της μέρας σου η πρώτη και τελευταία οφειλή. Είσαι εδώ, δράσε!!! Έχεις 24 νέες ώρες και εσύ στη διάθεσή σου και είσαι φτιαγμένος από τον ίδιο ακριβώς πηλό με εκείνους που βλέπεις ήδη να πίνουν καφέ με τα όνειρά τους. Δεν μπορεί σου λέω να είναι αργά!!! Η μέρα είναι υπέροχη, τα άλογα περιμένουν, ένα μόνο σου μένει………….να αλλάξεις "φορεσιά".

Κουράζονται κόρη μου και οι συμφορές.......

Tι υπέροχη μέρα και σήμερα!!!!!!  Καλημέρα, καλημέρα!!! 

Πάμε!! Έχουμε μάθει πια σε κακοτράχαλους δρόμους να οδηγούμε. Το πόδι μας μαλακά στο γκάζι , το ένα μας χέρι στο τιμόνι και το άλλο αφήνουμε να μας το κρατά σφιχτά η συνοδηγός μας, η ελπίδα. Τα μάτια μας πάντα ανοιχτά και ελέγχουμε τακτικά τους καθρέπτες της ψυχής μας. Συμβουλευόμαστε το χάρτη μας συχνά μην απομακρυνθούμε απ΄τις ανθρώπινες αξίες μας και αποφεύγουμε τις μεγάλες τις ταχύτητες. Η ανυπομονησία, τα νεύρα, ο φόβος , ο θυμός, το απότομο φρένο μέσα στις στροφές είναι επικίνδυνα. Θα μας πετάξουν έξω απ΄το δρόμο της ζωή μας και θα ‘ναι κρίμα!! Υπέροχη μέρα σήμερα!!!!! Ας τη διασχίσουμε με θάρρος, ας ξεκινήσουμε πλημμυρισμένοι από ευχάριστα μόνο συναισθήματα. Βγαίνουμε έξω, πιάνουμε το τιμόνι της ζωής μας, εμείς και μόνο εμείς, και με τη σοφία του χθες, στο δρόμο που σήμερα ανοίγεται μπροστά μας προσεκτικά οδηγούμε. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις άγνωστες λακκούβες που επιφυλάσσει για μας η ίδια η ζωή, μα όλα θα τα αντιμετωπίσουμε αν χρειαστεί. Μη μου φοβάστε, μην απελπίζεστε, είναι ωραίο το ταξίδι που ήρθαμε εδώ να κάνουμε. 

«Κουράζονται κόρη μου και οι συμφορές και πέφτει ο αγέρας τους, ούτε οι ευτυχισμένοι ευτυχούν ως το τέλος. Όλα αλλάζουν και πορεύονται αλλιώς και όποιος πιστεύει στην ελπίδα είναι γενναίος. Δειλός είναι όποιος απελπίζεται» Ευριπίδης

Kαλημέρα, καλημέρα!!! 
Τι καιρό κάνει εκεί παιδιά; Εδώ επικρατεί ηλιοφάνεια, οι θερμοκρασίες είναι υψηλές για την εποχή και οι άνεμοι ασθενείς. Ίσα ίσα να μου χαϊδεύουν απαλά το μάγουλο. Πού είμαι; Στην Αθήνα. Α!!! συγγνώμη!!! δεν αναφερόμουν στις εξωτερικές καιρικές συνθήκες, γι αυτές κάτι πήρε το μάτι και τ΄αυτί μου, αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία.Για τον καιρό μέσα σας ενδιαφέρομαι εγώ, γιατί βλέπω ήδη κάποιους να αναλώνονται στο θυμό και άλλους βυθισμένους μες στα σύννεφα. Σταθερότητα σε κάτι δεν υπάρχει, το ξέρετε και εσείς, τη μια στιγμή γελάμε την άλλη γινόμαστε σοβαροί. Το θέμα είναι, τι εκπέμπουμε. Για ρωτήστε το διπλανό σας,ί αν μέσα σας παράγετε ακτινοβολία, καλοσύνη, αγάπη.... ...... αυτή θα διασκορπιστεί, οπότε αυτή θα λάβετε. Αν φόβο, καχυποψία, κακοσύνη, μίσος, κριτική....... αυτά πάλι θα λάβετε. Τι θέλετε σήμερα να εισπράξετε, τι θέλετε να βιώσετε; Nαι, κάποια πράγματα μπορούμε να τα ελέγξουμε, μπορούμε τη σκέψη μας που παράγει το συναίσθημα. Βάλτε έναν ήλιο στα μαλλιά της, τυλίξτε την με ένα μαντήλι με χρώματα ζωντανά και σχήματα όμορφα, καθαρά. Εύχομαι μόνο ακτινοβολούσα δόνηση να καταφέρει να παράγει, άπλετο φως, πλούτη και έργα μεγάλης, μοναδικής και ανεκτίμητης ομορφιάς να δημιουργήσει σήμερα για εσάς. Καλή μας εβδομάδα!!!!!!!! Μακάρι να νιώθατε την αγάπη που εκπέμπω τώρα για εσάς.................

Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός………

και η αμυγδαλιά άνθισε. ( Ν.Καζαντζάκης)

Καλό μήνα ομορφιά!!!!!  Άνοιξη!!!!

Πείτε μου τώρα ότι σας κουράζει αυτή η μετακόμιση να τρελαθώ τελείως, και δε θέλω και πολύ…….. Δε σας αρέσουν οι μετακομίσεις; Τι;  Ξεβόλεμα και ταλαιπωρία; Και όμως!!!! Πρέπει να φύγουμε και με λαχτάρα μάλιστα από το “σπίτι” του χθες. Εγώ……… φεύγω!!! Τι φεύγω δηλαδή, έχω ήδη φύγει!!! Τρελαίνομαι για Άνοιξη, για αλλαγές, δεν μπορώ τα βολέματα, την κλάψα, τα μοιρολόγια. Δεν αντέχω άλλο αυτές τις μωβ πένθιμες σκέψεις του μυαλού μου , ούτε αυτό το βαρύ χειμωνιάτικο χρώμα που τόσο καιρό είχαν οι τοίχοι της ψυχής μου. Εσείς, τι θα κάνετε, πού θα μείνετε; Δύο τα σπίτια, δύο τα κλειδιά, δική σας η επιλογή, αλλά θέλετε πραγματικά να  μείνετε στο παλιό; Ακόμα και αν είναι γεμάτο με τις αποτυχίες, τα λάθη, τον πόνο, τις άσχημες αναμνήσεις και κρύο, με πεσμένους απ΄την υγρασία σοβάδες και τη βαρυχειμωνιά; Όχι, μην το κάνετε!!! Η νοσταλγία ή η απογοήτευση του χθες είναι οι μεγαλύτεροι κλέφτες του χρόνου μας. Το καινούριο, φρεσκοβαμμένο, ευήλιο και ευάερο σπίτι μας είναι ανοιξιάτικο και είναι στο παρόν, γιατί, ευτυχώς και σήμερα, πρώτη μέρα της ‘Ανοιξης του 2014…………η ζωή συνεχίζεται.

             

                                                                        

Κρατήστε στο χρυσό κασελάκι της καρδιάς σας ότι πολύτιμο έχετε από το παρελθόν, ότι σας βοηθά να έχετε μέλλον δηλαδή και …………….άντε να φύγουμε!!! Παρέα!!!!

Ένας στην πρύμνη, άλλος στην πλώρη και το καράβι μας πάει μπροστά, δεν έχει ναύτες και καπετάνιο και δε γυρεύει να πιάσει στεριά. Άντε και φύγαμε..........κι όταν η νύχτα τα δίχτυα απλώνει, όλη η παρέα μας μια αγκαλιά, δεν έχουμε όνειρα, λύπες κι ελπίδες, ζούμε, υπάρχουμε σαν τα πουλιά. Άντε και φύγαμε………….

 Άντε να προλάβουμε τη ζωή!!! Πάλι ανθίζει, καρποφορεί, γεννιέται, ξαναγεννιέται, γεννά…………..

     

Λίγο ακόμα/ θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν/ τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο/ τη θάλασσα να κυματίζει/ λίγο ακόμα/ να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.(Γ. Σεφέρης)