Τόση ώρα σε κοιτώ...

και η αλήθεια είναι πως θα ΄θελα να γνωρίζω το όνομα σου...
Να σε λέω Άγγελο ή μήπως Αγάπη; Ελπίδα;
Εγώ πάντως Ειρήνη μου, θέλω να ξέρεις πως θα ΄θελα να σε βλέπω με λουλούδια στα όμορφα μαλλιά σου και αντί να βρίσκεσαι τώρα εκεί, να τρέχεις μέσα σε γεμάτα στάχυα αγρούς. Να μαθαίνεις τους άλλους να σπέρνουν τα ονόματά σου, να τα οργώνουν, να τα θερίζουν. Να τους μαθαίνεις να ποτίζουν και να θρέφουν με αυτά, και άλλους με τη σειρά τους....
Οι χώρες Σωτηρία μου απ΄όπου θα περνάς, από τον Πλούτο της ψυχής σου, γρήγορα να πλουταίνουν. Η γη να γεμίζει με καρπούς, να πρασινίζουν τα λιβάδια και όλα τα ονόματα που σου εδωσα και τόσο σου πηγαίνουν, να γεννούν συνεχώς και να πληθαίνουν....

Φοβάμαι ομορφοκόριτσο! Φοβάμαι τη μέρα που η θλίψη και η οργή σου για αυτήν τη βίαιη αρπαγή των νεανικών ονείρων σου και για όλον το βιασμό που έχει υποστεί η ζωή σου, σε οδηγήσουν στην απόφαση, να μην αφήσεις κανένα σπόρο να φυτρώσει ξανά πάνω στη γη μας, στη δική σου.

Μήπως σε λένε Δήμητρα τελικά; Γιατί είναι πραγματικά θεϊκή η ομορφιά, μα και η σιωπή σου....
.............
Καλημέρα όμορφε κόσμε!!