Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016

Πόσο θα ήθελα να μην υπήρχε τέλος εποχής για σένα αγάπη...

 Να μην έχουμε κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια... γεννητούρια, σκοτωμούς....να μη χρειάζεται να σε σκοτώνουμε και έπειτα πάλι να ζούμε με την προσμονή να ξαναγεννηθείς... να γινόταν μόνο να γεννιόσουν...και να ήσουν μονίμως ανθισμένη! Να μπορούσαμε να διατηρούμε μέσα μας συνεχώς μια φάτνη...μία ζεστή, ασφαλή... για να μην κρύωνες ποτέ, να μην μπορούσε κανείς να σε πειράξει. Μακάρι μόνο να μοιραζόσουν, μόνο να πολλαπλασιαζόσουν...να μη χρειαζόταν να κλάψει ποτέ κανείς ξανά για χάρη σου αγάπη....να μη χρειαζόταν να ρίχναμε πρώτα όλα τα φύλλα μας για να έρθεις να μας στολίσεις...να μην ήσουν μία ακίνητη γιορτή , να μην ήσουν καν ευχή.
Θα 'θελα να ήσουν προϋπόθεση απαραίτητη για να μπορεί κανείς να υπάρχει και να ζει. Να λέγαν αγάπη τη ζωή. Να ήσουν το μόνο δώρο, που ως άνθρωποι των τύπων, θα έπρεπε...έστω... να σε ανταλλάσσουμε κάθε μέρα. Να σε προσφέρουμε και εσύ να είσαι ανεξάντλητη. Να μας προσφέρεσαι και εμείς να σε χαιρόμαστε, να σε απολαμβάνουμε...σαν...να είχες πρώτα πεθάνει.
Ναι... αυτό αν είχαμε στο νου μας.... Γιατί δεν μπορούσε εκείνος ο πρώτος να ήταν και ο ένας μοναδικός σου θάνατος; Και να μας είχε αφήσει μια τεράτια ουλή, για να μπορούμε να θυμόμαστε...πώς ένιωσες τότε και πώς νιώσαμε...Διότι τουλάχιστον μια φορά, έχουμε όλοι από εσένα πληγωθεί και σε έχουμε σοβαρά πληγώσει...
Μου λες αγάπη πως αιώνια μπορείς να ζεις, μα αυτό που εύχομαι εγώ είναι σε κάθε δική σου γενέθλια γη, σε κάθε καρδιά, σε κάθε καταχείμωνο, εσύ να γεννάς αγάπες αειθαλείς....
..................
Καλό μήνα!!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου