Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι...

Σήμερα τα γεννήματα πάλι της αγάπης, η χαρά, η ειρήνη, η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ανθρωπιά... το μονοπάτι θ΄ανεβούν του Γολγοθά....και εμείς, όλο και λίγη συμπόνια θ΄αφήσουμε να τρέξει μέσα από κάποιο δάκρυ. Την αποκαθήλωσή σου Εσταυρωμένη Αγάπη θα παρακολουθήσουμε, θα σκύψουμε, θα σε προσκυνήσουμε και την επαναφορά του νεκρού σου σώματος στη ζωή, με ανταλλαγές φιλιών θα τη γιορτάσουμε... αλλά... το λόγο για τον οποίο πόνεσες τόσο πολύ, όλα όσα δίδαξες, αυτό που είσαι δηλαδή... την Αγάπη, το όλον του παντός...καρφωμένη σε κάποιον σταυρό ξανά θα την αφήσουμε. Συγχώρα Χριστέ την ξεχασιάρα μας καρδιά!
Εμείς, που τέτοιες μέρες κάθε χρόνο το Φως αναθερμαίνουμε και την Ελπίδα αναπτερώνουμε...εμείς οι ίδιοι, αρχίζουμε απ΄τις επόμενες κιόλας μέρες να τα σβήνουμε. Συχνά, απ΄τα γεννοφάσκια τους ακόμα, με τα ίδια τα "θρήσκα" μας τα χέρια τα σκοτώνουμε.... 
Συγχώρα μας συνάνθρωπε που το δικό σου γολγοθά, τα μάτια μας δεν μπορούνε να τον δούνε...μας έχουν τυφλώσει τα σκοτάδια που σ΄όλον τον κόσμο βασιλεύουν. Αυτά που αντί του Φωτός, πια και μας κυβερνούνε... Συγχώρα μας
Θεάνθρωπε, και πάλι ... θυμήσου μας...«Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου