Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Άνοιξαν οι ουρανοί…

φουσκώνει επικίνδυνα λέει κι ο Πηνειός….αν δεν είχαμε θρηνήσει αθώα θύματα, θα έλεγα πως κάποιος ήρωας ξύπνησε από το παρελθόν και προσπαθεί με μανία να καθαρίσει την κοπριά από τη χώρα. Και μιλάμε για Κόπρο!!! 
Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Κανένας ήρωας δε θα ρίσκαρε, εκτός απ΄τον εαυτό του, να παρασύρει με όλα τα σκάρτα και αθώους ανθρώπους. Τους κόπους, τις αξίες τους, την αξιοπρέπεια τους. Κανένας ήρωας δε θα δεχόταν να θαφτεί κάτω από τόνους λάσπης η ελευθερία του πνεύματος και της ψυχής. Ούτε η φύση, ούτε ο Θεός θελήσαν ποτέ να πνίξουν αθώες αλήθειες. Ανθρωπάρια έβαλαν πάλι το χεράκι τους… εκεί όπου δεν έπρεπε. Πολλή κοπριά, πολλά τα χρόνια. Μια χώρα πραγματικά υπό ανάπτυξη…των κώλων! Εκείνων που με περίσσιο ωχαδερφισμό, απλώνονται στα έδρανα.
Ντρέπομαι. Σκέφτομαι…όσους δεν δίστασαν ανά τους αιώνες να ορθώσουν το ανάστημα τους. Να δώσουν μια μικρή ή μεγάλη μάχη, το αίμα τους σε έναν μικρό αγώνα ή επανάσταση, για τη δική μας ελευθερία. Όλους αυτούς που θυσίασαν τη δική τους ζωή, για τη δική μας.
Και ζούμε φυσικά...δίχως πολλά κουράγια οι πιο πολλοί, ανήμποροι, φοβισμένοι, κάποιοι φορώντας μάσκα, άλλοι μέσα σε κάποια "ασφάλεια"... Ζούμε, ναι, έτσι μας λένε..αυτοί που ελεύθερα, απλώς βιντεοσκοπούν την απαξίωση και τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής.
Ελλάδα μου…πόσο να αντέξεις; Σε έχουνε πάλι πιάσει απ΄το λαιμό και σε βουλιάζουν. Αν σε άφησαν δηλαδή ποτέ… Ελλάδα μου “πνιγόμαστε”!! Φοβάμαι!
Φοβάμαι, αλλά θυμώνω πολύ και ελπίζω…σε αυτούς που δίχως να το σκεφτούν, γράφουνε στίχους ηρωικούς σε κάποια, άγνωστη στους πολλούς, ανθρώπινη ιστορία. Ελπίζω στην αισιόδοξη μειοψηφία…σε εκείνους τους Έλληνες με το ανήσυχο, το εφευρετικό, το δημιουργικό, το συλλογικό, το δίκαιο, το αλτρουιστικό τους πνεύμα.
Πιστεύω…ακόμα στον Άνθρωπο.
Λυπάμαι , λυπάμαι πολύ… για όσους έφυγαν, για όσους κάτι δικό τους έχασαν, για όσους σήμερα πάλι αγωνιούν…



Τι άλλο να πω;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου