Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

...και η αφήγηση σταμάτησε εκεί που άρχισες να ασπρίζεις....μια μέρα που... κάτι σου είπε η μεσήλικη καρδιά σου και αποφάσισες να αρχίσεις ξανά τη "συγγραφή"... 
Μα τι σου είπε; Με τι σε ενέπνευσε και ήδη κινείσαι μέσα στο θέμα της νέας σου ζωής;





Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

Πώς αλλιώς;

Πώς θα ανακαλύπταμε έγκαιρα τα διαβρωμένα κομμάτια του εαυτού μας, πώς θα δημιουργούσαμε μια νέα προοπτική στη ζωή μας, αν δεν αγρίευε συχνά η θάλασσα, αν δε γεννούσε μεγάλα κύματα....


Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Καλό μου...

σου έχω βρει ευτυχώς, μία καλή κρυψώνα...για τις φορές, που μέρος της "ενδοχώρας" μου, καταλαμβάνουν οι αντίθετες δυνάμεις...για τις φορές που πρέπει, όχι εσύ, αλλά για σένα εγώ να "πολεμήσω"...



Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Αθέατε Θεέ μου…

σε έχουμε μέσα μας και έχουμε βαλθεί με κάθε τρόπο να σε σκοτώσουμε. Είμαστε το τέλειο όνειρό σου, με σάρκα και οστά, καρδιά και λογική και ξέρω πως όπως κάθε δημιουργός, πονάς , πονάς πολύ κάθε φορά που σπάει μια χορδή. Εμείς δε θέλουμε να το καταλάβουμε αυτό... εάν μας έλεγαν ότι έχουμε αριστοκρατική καταγωγή, θα κάναμε τα αδύνατα δυνατά να αποδείξουμε πως έτσι είναι... και εμείς, έχουμε θεϊκή και προσπαθούμε απεγνωσμένα, με κάθε τρόπο, επιστημονικό και μη, να αποδείξουμε πως δεν υπάρχεις…..πως δεν υπάρχουμε…έχουμε βαλθεί να σου αποδείξουμε πως όχι ως Θεοί, μα ούτε ως Άνθρωποι ανάμεσα σε Ανθρώπους δεν μπορούμε πια να ζήσουμε……
Στο όνομά σου ένα σωρό εγκλήματα...στο στόμα πολλών αμάχων, ως ο έχων την ευθύνη για κάθε ανεπαίσθητο ή μέγα πόνο...ως ανύπαρκτος, γιατί δεν εκδικείσαι, δεν ευνουχίζεις βιαστές, δεν κόβεις χέρια, κεφάλια δήμιων, δεν τιμωρείς, δεν τιμωρείς!!! Στο γέλιο, στη χαρά, στην ευημερία, στο όποιο μικρό ή μεγάλο καθημερινό θαύμα...σπάνια η αναφορά στο όνομά σου...αυτά είναι ανθρώπινα μόνο έργα ή τύχη ή σύμπτωση...
Θεός τιμωρός, μόνο έτσι θα πείσεις κάποιους μας μάλλον πως υπάρχεις...όχι , δε θέλουμε να ανορθωθούμε εμείς, ούτε καν μέσα μας να σε ψάξουμε, Εσύ να κατέβεις χαμηλά, πολύ χαμηλά, να φανεί επιτέλους το πρόσωπό σου, στους"άπιστους" το καλό και στους "πιστούς" το κακό σου....με λίγα λόγια να γίνεις και Εσύ, αυτό που δεν φανταζόσουν ποτέ όταν ενεφύσησες μέσα μας τη θεϊκότητα σου....άνθρωπος, με άλφα πολύ μικρό...
Εύχομαι, όχι μόνο όσοι έφυγαν εχθές, μα όσοι άδικα -για εμάς τους θνητούς- φεύγουνε κάθε μέρα, να απολαμβάνουν πια το φωτεινό, γεμάτο αγάπη πρόσωπό Σου...να απολαμβάνουν έναν κόσμο που θα μπορούν να ριζώνουν και να καρποφορούν τα όνειρα όλων, γιατί εδώ, κάποια μουμιοποιημένα ζώντα ζώα, αφού το γύρω κάναν του δικού μας, αποφάσισαν πως δεν είναι για όλους αρκετός....
Θεέ μου...σε νιώθω μέσα μου...θυμώνεις, βρυχάσαι, κλαις, πονάς, μα πάντα στο ίδιο καταλήγεις...."η αγάπη ουκ ασχημονεί, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει...η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει..."
....................
Καλησπέρα όμορφε κόσμε!!

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Μικρή μου ευσυγκίνητη...

που τ’ άδικο δεν αντέχεις,εγώ θα επιμένω... ποτέ μην αδικήσεις!! Δικαιολογία στο άδικο δεν στέκει από κανέναν. Δίκαιη πάντα και παντού, με όλους και με εσένα. Μην στήσεις άδικα κανέναν στο εδώλιο, εσένα ποτέ στα τρία μέτρα...
Βάλε τα δυνατά σου...μην κρίνεις, μα να θυμάσαι.....θα κριθείς! Όλοι σε ετούτο τον πλανήτη νιώθουν πως είναι αλάνθαστοι και παίρνουν το δικαίωμα να κάνουν, αυτό που μόνο ένας Θεός όμως μπορεί.
Κάνε εσύ με ότι καλύτερο είσαι, ότι καλύτερο μπορείς και όταν πίσω από αυτό κρύβεται μόνο πρόθεση καλή, ένα σου μένει...να συνεχίζεις...
Μην περιμένεις όλοι να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό σου, να συμφωνούν με τις απόψεις σου, τις σκέψεις σου να μοιράζονται, τον πόνο, τις χαρές σου...και το συγγνώμη, αρκεί που εσύ το λες...μάθε και να το εννοείς και μην το περιμένεις... Εσύ επέλεξε να είσαι όσο και αν αυτό σε κάποιους δεν αρέσει, μόνο ένα άτομο. Εγώ σε έμαθα να φοράς τα ρούχα σου, μα μάσκα, εκτός απ΄την αποκριάτικη, ποτέ!



Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Όταν το αγαπημένο σου δάσος γίνεται στάχτη...

εσύ τι κάνεις; Το αποφεύγεις; Το εγκαταλείπεις; Αλλάζεις δάσος; Εγώ πηγαίνω για να βοηθήσω να ξεπεράσει η ζωή τους φόβους, τους δισταγμούς της για τους ανθρώπους...να εμψυχώσω τον ίσκιο, τη δροσιά μου...πηγαίνω, για να ενθαρρύνω το οξυγόνο μου...τα νεογέννητα έλατα, που μες στην ορφάνια τους, παλεύουν να απλώσουν της νίκης τα φτερά τους...


Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Τι κάνεις όταν στραβοπατάς και πέφτεις;

Βρίζεις θεούς και δαίμονες; Πεθαίνεις από ντροπή;
Εγώ πατάω κάτι γέλια τρανταχτά και δε σταματώ εάν δε μου σκάσει ένα χαμόγελο ο πόνος μου...και αν έχω και πληγές, σαν σηκωθώ, κοιτώ τα φτιασιδωμένα πρόσωπα, γελώ ξανά, βάφω με αίμα το δικό μου και παίζω τους Ινδιάνους...