Nα το θυμάσαι κοριτσάκι...

Το ξέρεις ότι μου αρέσει ο Ρίτσος, αλλά αυτό που δεν σου έχω πει ποτέ είναι πως τον αγάπησα ακόμα περισσότερο, όταν με τη Δασκάλα, τη Μαντώ σου, αρχίσατε να τον "φέρνετε" συχνά, παρέα με άλλους σπουδαίους ποιητές, στο σπιτικό μας. Ίσως γι αυτό και ποτέ μπροστά μας δεν τόλμησε κανείς, να την αποκαλέσει "μικρή" αυτήν την οικογένεια...
Βανέσσα - Γεωργία μου... εύχομαι όμορφοι και ελεύθεροι στίχοι να είναι η ζωή σου! Χρόνια ευτυχισμένα! Σε αγαπώ. Να το θυμάσαι πάντα κοριτσάκι...

Μα μιας και μιλάγαμε για Ρίτσο....

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.
...............
Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.

Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,
εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.
Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.

Επειδή ο καιρός έχει πολλά γυρίσματα...μάθε να γητεύεις τους ανέμους σου.

Να είστε καλά!

Σαν αντικρίζεις ομορφιά και καλοσύνη, να μένεις και να τις αγναντεύεις...μέχρι να νιώσεις, πως δε σε συνδέει πλέον τίποτα με την κακία και την ασχήμια.
Καλημέρα!!

Μίλα μας...

για τις κατάφωτες ελπίδες και τα όνειρα σου.... Μίλα μας! Με πάθος και δυνατά! Να σε ακούσει όλη η συγκρατημένη αισιοδοξία. Γίνε μία ανταύγεια δυνατή, στον ορίζοντα της απαισιοδοξίας που οργιάζει....
Σε όλον τον κόσμο, καλημέρα!!

Θάλασσα...

αιώνια αγαπημένη...πόσο μ΄αρέσει να σε κοιτώ απ΄τα ακρογιάλια σου, να καταπίνω την αλμύρα σου, να ακούω όλους τους ήχους σου, ακόμα και τις πικρές αλήθειες σου...που κάποιες βγαίνουν απ΄το στόμα σου και άλλες τις μαρτυρούν μονάχα οι σιωπές σου... 
Πώς με τρομάζεις θάλασσα, όταν την ομορφιά σου όλη επιστρατεύεις και προκαλείς και τους πέντε ανέμους...μα...πώς, πώς να μη σ΄αγαπάω...αφού με το που σε κοιτώ, πάντα με αγκαλιάζεις χωρίς να στο ζητάω....

Σταμάτα και κοίτα καλά τον εαυτό σου...

κοίτα πώς έχει φρακάρει το μυαλό σου....μαυρίλες και ανησυχίες ακόμα και πάνω στα μαλλιά σου....τινάξου!! Άφησε λίγο χώρο για ήλιο και ουρανό. Άσε ένα πέρασμα μέσα σου ανοιχτό για αποδημητικές ελπίδες και χαρές.  Φτιάξε συνθήκες ευνοϊκές γι αυτές μες στο μυαλό και την καρδιά σου. Να έρθουν να στήσουν "σπιτικό", να μεγαλώσουν τα μικρά τους ... και πριν προλάβουν καλά καλά να αναχωρήσουν, θα δεις...θα ΄ρθουνε νέοι, χειμερινοί φτερωτοί επισκέπτες να αναπληρώσουν το κενό τους.  
Προς το παρόν...γίνε πάλι καλοκαίρι!! Σε εμένα το λέω....

φωτο Γ.Τζιτζίκος