Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Της Αναλήψεως...σαράντα μέρες...

και ενώ μου φαίνεται σαν χθες, είναι ιδιαίτερα αισθητή... πονάει, για την ακρίβεια, πολύ η απουσία σου!
Μα...σήμερα, μέρα που είναι, δε θα κλάψω, δε θα αφήσω ούτε ένα δάκρυ να μπει εμπόδιο στο δρόμο σου...να μετριάσει τη χαρά σου...σήμερα, που αποχαιρετάς την ανθρωπότητα και ανεβαίνεις ψηλά... παρέα με Εκείνον. Μεγάλη γιορτή η σημερινή!! Τι άλλο μπορώ να κάνω; Πανηγυρίζω και εγώ!! Αφού είμαι σίγουρη ότι συνταξιδεύεις σήμερα μαζί Του....γιατί όσο κι αν δάκρυσες, αν πόνεσες, αν μάτωσες, αν προδόθηκες, ήταν βαθιά κι ακλόνητη η πίστη σου σε Αυτόν. 

Πετάει ήδη η ψυχή σου μάνα μου...και εύχομαι μέσα απ΄την καρδιά μου να είσαι ένα βήμα απ΄το ένδοξο, το έναστρο, το καθαρό, το λαμπερό, το αθάνατο...να είσαι ένα βήμα μόνο απ΄το παλάτι Του, τη βασιλεία των Ουρανών.
Θα τα λέμε... Σε αγαπώ.