Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Είναι ευκαιρία ...

να αμολήσουμε το βλέμμα, τα σπλάχνα, το μυαλό...να πάρουμε λίγο αέρα, να καθαρίσουμε...να δούμε τον κόσμο αλλιώς, να αισθανθούμε την απεραντοσύνη γύρω μας και μέσα μας...να θυμηθούμε....την ελευθερία και τα προσωπικά όρια μας...να θυμηθούνε...ψυχή και σώμα, πώς νιώθουν, απαλλαγμένα από άχρηστα φορτία....
Είναι μια ευκαιρία...να ξαμοληθούμε όλοι μαζί στον ουρανό, αυτόν τον έναν, τον κοινό και να επιστρέψουμε μέσω καλούμπας στα καθημερινά...με άλλον αέρα...πιο ανθρωπινό, πιο καθαρό...

Φωτογραφία της Angela Krokou.

Καλά κούλουμα!!!

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

Μια ζωή του κεφαλιού της...

τολμάει να ξεπροβάλλει κι αν το ολόγυρα είναι ακόμα ντυμένο στα λευκά. Δεν την νοιάζει καθόλου τα πρώτα της άνθη αν θυσιάσει...αρκεί εμάς να βοηθήσει να αντέξουμε λίγη ακόμα παγωνιά....να μας θυμίσει πως μέσα μας πάντα είναι και θέλει δε θέλει ο χειμώνας, η άνοιξη πάλι θα θεριέψει.
Μυρίζει ήδη...ακούγεται.....

Καλή εβδομάδα φίλοι μου!!!

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Ούτε που το κατάλαβα πώς έκλεισαν τα μάτια....εγώ για λίγο ανάγειρα, μα πάλι με πήρε ο ύπνος. Θα φταίει η υφή σου αγάπη....

Καλημέρα αγάπη!!

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

Οι Αποκριές...

θέλουν τα μασκαρέματα τους, την τσίκνα, το γλέντι, το γέλιο, το κρασάκι τους....γιατί έχουμε ανάγκη τη χαλάρωση... και ένα μεγάλο ξέσπασμα!!!! 

Κάθε μας λύπη μακριά, έξω κακή καρδιά, ανοίξτε τα βαρέλια και....καλή τρελλή Αποκριά!!!


Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Για τον έρωτα...

δε μου αρέσει να μιλώ όταν φοράει τα καλά του.
Όλο το μεγαλείο του, βρίσκεται κάτω και έξω από αυτά....



Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Δεν είναι μία ακόμα συννεφιασμένη μέρα...

άκακα σύννεφα είναι που χορεύουν, που προσπαθούν με αγκαλιάσματα σφιχτά να ξορκίσουν κι αυτά τη μοναξιά τους...και είναι τεράστια η απόσταση από το εγώ στο εμείς που διάνυσαν....
Κοιτάξτε ψηλά, χαρείτε τα!! Για άλλη μία φορά, ο ουρανός μας δίνει το παράδειγμα....




Καλή σε όλους εβδομάδα!!

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Σαν σήμερα...

πριν από δεκαέξι χρόνια, έγινα πρώτη φορά μαμά. Θυμάμαι πολλά από εκείνη την ημέρα... όπως θυμάμαι πολλούς "γνώστες" να μου λένε για το όσα πρέπει από μικρή να αρχίσω να τη διδάσκω...τρόπους , συμπεριφορές, τα όχι, τα πρέπει, μπλα, μπλα, μπλα......... Τελικά εγώ κατάλαβα ότι τα παιδιά είναι εδώ για να διδάξουν εμάς. Μας δείχνουν το μέλλον και μας δίνουν την ελπίδα. Εμείς είμαστε απλώς υπεύθυνοι για αυτά... να τους ανοίγουμε το δρόμο εκείνο, που θα ανακαλύπτουν μόνα τους την ευτυχία. Δεν είναι μια εκδοχή του εαυτού μας, έχουν δική τους προσωπικότητα, τη δική τους φωτεινή ψυχή, γι αυτό και κάθε μέρα μας διδάσκουν την ανιδιοτελή αγάπη, την απλότητα, τον αυθορμητισμό, τη συγχώρεση, την ικανότητα να ζουν στο παρόν . Κάθε μέρα μας διδάσκουν το ίδιο αλλά καθόλου βαρετό μάθημα....αγάπη... χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς εγωισμούς, προκαταλήψεις. Έχουν έμφυτες ποιότητες και σοφία τα παιδιά. Τα παιδιά - χωρίς το "μου", γιατί δεν μου ανήκουν - τα παιδιά όλου του κόσμου, είναι η ευημερία μας !!!!! Είμαι ευγνώμων που κάποτε δύο από αυτά με επέλεξαν για γονιό τους, που είναι επιεικείς με τα ανθρώπινα λάθη μου. Υπόσχομαι αγάπη, να συνεχίσω να είμαι μια επιμελής μαθήτρια ....



Χρόνια ευτυχισμένα Ναταλία!!! Χρόνια γεμάτα από τα αποτυπώματα σου!! Είσαι ....ένα υπέροχο πλάσμα και μην αφήσεις κανέναν ποτέ να σε πείσει για το αντίθετο. Εσύ πάντα να προχωράς, να "ψηλώνεις", να "ομορφαίνεις".... Εγώ σε ευχαριστώ για όλα όσα μου δίνεις και συγχώρεσε με για όλα τα λάθη που θα συνεχίσω να κάνω και που συχνά τα κρύβω πίσω απ΄τη λέξη αγάπη....
Άκου όμως και ένα τελευταίο και να το θυμάσαι....στη ζωή τίποτα δεν είναι σταθερό... τα συναισθήματα επίσης...άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, οι σχέσεις αλλάζουν, ο κόσμος αλλάζει... Πολλά τα σκαμπανεβάσματα, πολλές οι αλλαγές...όπως και στη δική μας τη ζωή... μόνο ένα πράγμα θα παραμένει όμως σταθερό...ο κόσμος να χαλάσει αυτό θα παραμένει ακλόνητο... και είναι η αγάπη μου για σένα. Αυτό δεν μπορεί κανείς και τίποτα στον κόσμο να το αλλάξει....ούτε καν εσύ όμορφη κόρη....




Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Για μένα το έφτιαξες...

και τις ελεύθερες άκρες του, σε δυο μεριές του ουρανού, σφιχτά τις έδεσες...να μην το παίρνει ο άνεμος, να μην το χάνω, να σκαρφαλώνει στην έμπνευση η ψυχή μου και πάνω στο άδειο, χρωματιστό ριγέ... να γράφει, μου είπες...
Και εγώ τολμώ... το κάνω...μα δίχτυ πάντα να γίνεσαι, να απλώνεσαι....για να μαζεύεις ότι από εκεί, σε σένα επίτηδες πετάω...για να μη χάνεις στίχο απ΄την καρδιά μου, καμιά απ΄τις νότες, τα αστέρια, κανένα απ΄τα χρώματα τα ωραία του εφταγράμμου...
Έτσι είναι αγάπη...αφού εσύ καινούριο ουρανό μου χάρισες, εγώ για σένα...μόνο ωραία μουσική μπορώ να γράφω...
Αφιερωμένο...