Ό,τι ποθεί η καρδιά σου...

Άφηνε το θνητό κορμί σου κάποιες φορές ελεύθερο. Άφηνε το συχνά στη διάθεση, στα χέρια της καρδιάς σου. Αυτή ξέρει... Ό,τι εύκαιρο δει το ξεσηκώνει. Τι θα κερδίσεις; Στιγμές πληρότητας. Στιγμές αιωνιότητας μες στην επίγεια ζωή σου. 
Ζήσε όσο μπορείς, μες στην πραγματικότητα σου. Μάθε να προκαλείς βαθιές συγκινήσεις... εσύ στον εαυτό σου. 

Ότι ποθεί η καρδιά σου!! Καλό Σαββατοκύριακο!!

Ημέρα βουνού

Όποιος δεν έχει πορευτεί στα βουνά, δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με ένα κομμάτι του εαυτού του. Χάνει όμως!! Χάνει ένα ατόφιο κομμάτι της ψυχής του. Καλημέρα!!

"...ευτυχία, σωτηρία και παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση» Ν.Καζαντζάκης

Τι όμορφη εικόνα!

Όταν την πρωτοείδα είπα να μην την δημοσιεύσω και εγώ. Όσοι πιο λίγοι τη δουν τόσο το καλύτερο σκέφτηκα, φοβούμενη μην ξυπνήσει το μίσος σε κάποιους, όπως πέρυσι στο Βελεστίνο, αλλά...δεν γίνεται απ΄την άλλη να φοβάται πια να κυκλοφορεί ελεύθερα η αγάπη....
Ας κουρνιάσουμε και εμείς λοιπόν στη θαλπωρή της... Καλημέρα!!!

Άνθρωποι...

άνθρωποι μπαινοβγαίνουν συνεχώς στη ζωή μας. Κάποιοι σε χάνουν με τον τρόπο τους και κάποιοι, από το πουθενά μπαίνουν στη ζωή μας κι από κει που δε το περιμένουμε γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Όπως σε αυτήν την περίπτωση. Ο πιο "ζεστός" καφές της Κυψέλης. Ο καφές μου. Καφές με όνομα. Δύο για την ακρίβεια... Γιώργος και Άσια. Να είστε καλά παιδιά! Όλοι δηλαδή!! Όλοι όσοι στις μέρες μας, βάζετε σε ότι κάνετε μεράκι και αντί για κατήφεια σερβίρετε αισιοδοξία και αγάπη. Καλημέρα!!!!!

Νικόλα, Νικολέτα

Εύχομαι υγεία, αγάπη, χαρά, αρμονία, ταξίδια ασφαλή στα όνειρα σας, με φάρους πολλούς και ενεργούς, για τις φουρτούνες σας λιμάνια και αγκαλιές απάγκια. Χρόνια πολλά γεμάτα ζωή!!!

Ήρθες...

μες στα μαύρα μεσάνυχτα. Ολόιδιος με πέρυσι, με πρόπερσι... με τα μαλλιά σου μπλεγμένα σαν ανεμοδαρμένα, ολόγυμνα κλαδιά. Έντονη η παρουσία σου. Όψη…άγρια, βουκολική. Με βλέμμα όμως τρυφερό, φωτεινό, καθάριο και μες στο βάθος του…αυτό που βλέπω από παιδί... κατάλευκο, γιορτινό τοπίο. Τα ρούχα σου ταλαιπωρημένα και βαριά, μα πάντα, πάντα, με αυτόν τον καρφιτσωμένο Αγάπανθο στο πέτο. Προμήνυμα της αγάπης, που με χαρά γεννάς ξανά και ξανά στα εικοσιπέντε σου…. Καλωσόρισες Ασπρομηνά!! Πάντα καλοδεχούμενος. Να μπαίνεις, να στροβιλίζει ο άνεμος την κάπα σου και να γεμίζει νιφάδες αγάπης η καρδιά μου.

   

 Καλό Δεκέμβρη σε όλους!!!