Ξέρεις τι μου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες;

Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ζυμωτού ψωμιού, του ζεστού μελιού, του καβουρδισμένου αμύγδαλου. Μου λείπει η μυρωδιά της πάστρας του σπιτιού, της Atrix που χρόνια είχε το χάδι σου. Μου λείπει αυτό το… απ’ τα χεράκια σου. Μου λείπει η μυρωδιά… μαμάς. 
Παράξενα αυτά τα Χριστούγεννα. Αλλιώτικα. Ενήλικας μόνο ξαφνικά. Και το παιδί; Τι θα απογίνει το παιδί που επιμένει μέσα μου να ζει; Αφού το ήξερες μαμά, λατρεύω τα Χριστούγεννα. Λατρεύω να βλέπω αγάπη να γεννιέται, αγάπη να μοιράζεται. Χαίρομαι να ακούω ξανά και ξανά την ιστορία της. Ενθουσιάζομαι με τις αγκαλιές, τα κάλαντα, τους ύμνους, τα λόγια, τα φιλιά... όλα τα αληθινά, που μαρτυρούν την ύπαρξη της. Έκλεψες κάτι από τα φετινά μου Χριστούγεννα μαμά. Φεύγοντας πήρες μαζί σου μια αγάπη. Αυτήν την τόσο σημαντική για ένα παιδί. Αυτή που μέσα στα μάτια ενός γονέα κατοικεί. Η ασφάλεια μου ήταν αυτή, το γνώριζες. Για όλες εκείνες τις φορές που τα νεύρα, η θλίψη, ο πόνος, οι υποχρεώσεις, οι δουλειές, δεν σου επέτρεπαν με λόγια και έργα να εκφράσεις. Είχα τα μάτια σου. Είχα ότι είχε ανάγκη το παιδί και ο ενήλικας μαζί.
Κοιτώ τις φωτογραφίες σου…μα δεν μιλούν τα μάτια σου, ακίνητα, μαγεία δεν υπάρχει. Και είναι Χριστούγεννα! Και είμαι παιδί! Και λείπει γαμώτο κι ο μπαμπάς! Η δύναμη και η αδυναμία μου. Μου λείπει…ξέρεις…εσύ μονάχα πάντα ήξερες, πόσο μου έλειπε όταν έλειπε… Φαντάσου πόσο μου λείπει τώρα που είναι εδώ, μα στην ουσία, λείπει…
Ευτυχώς Θεέ μου που τα παιδιά, ο σύντροφός μου, εγώ, είμαστε απ΄την κορφή ως τα νύχια, αγάπη. Τι τύχη πραγματικά! Μάλλον, γιατί ο καθένας από εμάς, πήραμε όταν έπρεπε αρκετή…
Χριστούγεννα...παράξενα νιώθω...μυρίζει αγάπη, μα κι απουσία όλο το σπίτι.

Εμπενίζερ Σκρουτζ?

Aν έχετε προσβληθεί από το σύνδρομο του Εμπενίζερ Σκρουτζ, να το κοιτάξετε...χάνετε!!
Ανοίξτε την πόρτα στο μήνυμα των ημερών που έρχονται…αυτό που κάθε χρόνο, πίσω απ΄το ματάκι της πόρτας σας κοιτάτε. Δεν χρειάζεται να ξοδευτείτε, αλήθεια! Μόνο να νιώσετε!!
Και αφού σας νοιάζει...είναι ένας σίγουρος τρόπος να «πλουτίσετε»…. 

Καλή εβδομάδα!!

Εύχομαι όλα τα χρόνια σας να κυλούν μέσα σε θάλασσες γαλήνιες, σε πέλαγα αγάπης. Πάντα ένας άγγελος να στέκει για εσάς στην πλώρη σας και το άστρο που θα ακολουθείτε να είναι το τυχερό σας. Να βγαίνετε στις ακτές της ζωής σας, με ενθουσιασμό, ελπίδα, χαρά, αγάπη και πληρότητα.

Χρόνια ευτυχίας Νικόλα, Νίκη, Νικολέτα!!

Ήρθες…

μες στα μαύρα μεσάνυχτα. Ολόιδιος με πέρυσι, με πρόπερσι... με τα μαλλιά σου μπλεγμένα σαν ανεμοδαρμένα, ολόγυμνα κλαδιά.
Έντονη η παρουσία σου. Όψη…άγρια, βουκολική. Με βλέμμα όμως τρυφερό, φωτεινό, καθάριο και μες στο βάθος του…αυτό που βλέπω από παιδί... κατάλευκο, γιορτινό τοπίο. Τα ρούχα σου ταλαιπωρημένα και βαριά, μα πάντα, πάντα, με αυτόν τον καρφιτσωμένο Αγάπανθο στο πέτο. Προμήνυμα της αγάπης, που με χαρά γεννάς ξανά και ξανά στα εικοσιπέντε σου….
Καλωσόρισες Ασπρομηνά!! Πάντα καλοδεχούμενος. Να μπαίνεις, να στροβιλίζει ο άνεμος την κάπα σου και να γεμίζει νιφάδες αγάπης η καρδιά μου. 

Καλό Δεκέμβρη σε όλους!!!