“Αρχάγγελος ”

                    

 Είναι φορές που  ξαφνικά

 καλπάζουν οι χτύποι της ζωής μου

                     από ένα θρόισμα φτερών

                     που πιάνει η αίσθηση ακοής μου.

                              

                     Είναι στιγμές που ειλικρινά,

                     δεν είναι παιχνίδι του μυαλού μου

                    Το νιώθω, μ’ αγγίζουνε φτερά

                     και πάψε επιτέλους να γελάς

                     φωνή της λογικής μου.

                             

                     Φύλακας Άγγελος στο φόβο, το θυμό

                    δίπλα στη στράτα, στο βήμα, στ’ άλματά μου

                    Ένας Αρχάγγελος που πε: “ζωγράφε μου πετώ”

                    Το ‘σκασε κι ήρθε κι άγγιξε τον ώμο την καρδιά μου

                     Είναι βραδιές που σκιάζομαι

                     στα δάση των παραμυθιών μου

                     Μα σαν τα φτερά του μ’ ακουμπούν

                     οι δράκοι λιώνουν απ’ το φως μου

                           

                     κι άλλες που τρέμω σαν βρεθώ

                     με δαίμονες της αβύσσου

                     Μα εκείνος μου λέει “μη φοβηθείς”

                     θα στείλω τον αυγερινό να δεις

                     στα έγκατα της γης σου

                      Φύλακας Άγγελος φαρόπλοιο, φεγγοβολεί

                      το δρόμο σα χάσω το χάρτη της ζωής μου

                      ένας Αρχάγγελος που φυγαδεύει την ψυχή

                      σαν κύμα σπάσει τελικά, το άλμπουρο, το σκαρί μου

                         Αγγελική Κρόκου  10/8/1997