Το πρώτο μου βιβλίο

Το πρώτο μου βιβλίο!!!!! Το πρώτο μου σας λέω βιβλίο!!! Κοιτάξτε το, στα χέρια μου το κρατώ!!
Το αγγίζω απαλά, το φέρνω κοντά στο πρόσωπό μου. Eυωδιάζει από το άρωμα που αναδίδουν  όλα εκείνα τα γιασεμιά, το αγιόκλιμα και η πασχαλιά που φύτεψα στις σελίδες του όταν το 'γραφα. Μυρίζω και τον καφέ, παρέα μου αχνιστή, το στήριγμα, ο μάρτυρας σε όλα τα ξενύχτια μου μες την αγαπημένη του πάντα κούπα τη λευκή, όταν στα μάτια μου έλεγε η ψυχή: " εγώ ακόμα αντέχω!!!".
Το ακουμπώ στ' αυτί μου και σαν κοχύλι ακούω μέσα σ'αυτό ανάσες ηρώων και φωνές, κλάματα γέλια και σιωπές. Ακούω τα φύλλα να ψιθυρίζουν, τον άνεμο να λυσσομανά , πουλιά να καλημερίζουν και τα  βιολιά που συνοδεύουν λόγια αγάπης από πελάγη , την ώρα που ο ήλιος μέσα τους βουτά.
Το ανοίγω με συγκίνηση μα όμως χρειάζομαι γυαλιά. Μεγάλωσαν οι ήλιοι που άναβαν τις δάδες μου στα σκοτεινά στενά. Τους πότισα με τόσα δάκρυα χαράς όταν το " ΤΕΛΟΣ " έβαλα που εκείνοι όχι απλώς δεν έσβησαν, μα τώρα με τυφλώνουν. Τώρα κοιτώ τ' αυλάκι που ανοίγουν οι τράτες μου, μέσα σε θάλασσα απ' το φεγγάρι ασημί. Τις λίμνες που δίπλα στις όχθες τους κάθονται παιδιά και μέσα τους καθρεπτίζονται βουνά. Το χρώμα του ουρανού που έβαλε η εικονογράφος και που ένιωθα όσο το 'γραφα, πως μέσα από 'κει έπεφταν πάνω μου τα μάτια του Θεού. Να και οι πυραμίδες!!!! Της είχα πει: "πιστεύω στα θαύματα από μικρή!". Ο επίλογος..... "το Αστέρι" μου!!! Θυμάμαι που το'κλεισα στη χούφτα μου και έκανα την ευχή μου.

Στη μητέρα μου. Το πρώτο στο δέντρο μου στολίδι, σ' αυτήν τ΄αφιερώνω. Σ΄αυτήν που όταν με είδε από μακριά να σβήνω, ευχήθηκε άνθρωπος μέσα της να γίνω. Στη μάνα που ξέρω, πως κάθε φορά που σβήνω , στα δάση μου μέσα τρέχει τα σκοτεινά, ξερόκλαδα από τα μονοπάτια μου μαζεύει, σπίρτο η ίδια γίνεται, πονάει όπως τσουρουφλίζεται, λιώνει μέσα στην ίδια της τη φωτιά, μα έτσι από μικρή την έμαθαν τζάκια που παν να σβήσουνε ν΄ανάβει.
Στα χέρια μου το κρατώ και της το παραδίδω. Ψάχνω στα μάτια της να δω όσα τα χείλη της δε λένε. Μα τώρα όμως γνωρίζω...........για πράγματα που δεν έμαθε, πλέον δεν περιμένω. Βουτάω στο βλέμμα της με μιας, γαντζώνω τα ποδαράκια μου σε ένα απ' τα καλώδια που υπάρχουν στο μυαλό της και χάνομαι στους υπότλιτους, χάνομαι μες στις σκέψεις της, στην εσωτερική φωνή της. Τινάζω τις φτερούγες μου που στάζουν απ΄τα δάκρυα και με το σώμα πια στεγνό κουρνιάζω στη φωλιά της.
Σε μια φωλιά ίδια μ' αυτή που έπλεξα στην ψυχή μου, τη μέρα που έγινα μάνα και εγώ.
Χαίρονται τα αστέρια μου!!! Ακούν την καρδιά μου που γελά, στο νέο ρυθμό που αυτή χτυπά, την πιάνουν απ' τα χέρια και στήνουν χορό μαζί μου. Πήραν το στολιδάκι μου, το κρέμασαν στο δέντρο κι είπαν: "αυτό για τη γιαγιά!". Ούτε για μια στιγμή δεν έφυγε η λάμψη από τα ματάκια τους. Ξέρουν πως η μαμά τους σε αυτές και σ' όλους τους αγγέλους αφιερώνει όχι κομμάτια, μα όλη τη ζωή της. Ξέρουν καλά πως τώρα είμαι στο "πώς  θα αλλάξω τον τρόπο σκέψης τον δικό μου και έπειτα των άλλων". Ξέρουν πως ονειρεύομαι εδώ στη γη να βλέπω τους αγγέλους  ν' ανοίγουν τα φτερά τους. Στον ουρανό άγγελοι άλλοι δε χωρούν.........

Το πρώτο μου βιβλίο!! Τώρα η φωνή μου ακούγεται, μπαίνει σε αυτοκίνητα, πλοία και αεροπλάνα και με εξώφυλλο σμαραγδί, ταξίδι κάνει και ακουμπά ψυχές σαν τη δική μου, σε όλη την Ελλάδα.
Το ακούς Καιτούλα που γελάς, που ήσουν πριν γεννηθείς μαζί μου; Τα μάτια κάποιων κι οι καρδιές ρουφούν όλα τα λόγια μου που γράφτηκαν σε γραμμές και θέλουν ταξίδι να κάνουν, στο όμορφο άγνωστο μαζί μου. Θέλουν μαζί μου ν ' ανέβουνε στο πλοίο, τη ρότα μαζί μου να χαράξουν , βαλίτσες γεμάτες αγάπη και αξίες μαζί τους μόνο να πάρουν, θέλουν μόνο μ' αυτά μαζί μου ν' αρμενίσουν και εγώ ............ υπόσχομαι σε αυτούς, σε μένα που με πίστεψα , πως θα προσέξω το θησαυρό, στα χέρια δε θα αφήσω ποτέ να πέσει των πειρατών - εκτός αν αντικρύζοντάς τον θελήσουν να αλλάξουν τη μαύρη σημαία που ανεμίζει πάνω και μέσα στο "πλοίο" το δικό τους- μ' αυτόν θα συνεχίσω στο δεύτερο, στο τρίτο, στο τέταρτο βιβλίο........
Μόλις ανοίξαμε πανιά!!! Άγγελο έστησα για μαέστρο στην πλώρη του μυαλού μου, μία πυξίδα να μη χαθώ ακουμπώ επάνω στης καμπίνας μου το ωραίο κομοδίνο και πάντα τους φάρους θα κοιτώ. Ξέρω πως κρύβει ακόμα πολλούς υφάλους η ζωή μου...........

Ο τίτλος του πρώτου μου βιβλίου; Έχετε δίκιο!!! Ώρα λοιπόν να αποκαλύψω.................. πως όλα όσα διαβάσατε , δεν ήταν τίποτε άλλο από μια δήλωση μου θετική, που έστειλα πρώτη φορά  γραπτώς στο σύμπαν. Πειστική; Έβαλα όλο μου το πάθος , το πίστεψα, το ένιωσα με όλο μου το Είναι. Μια δήλωση θετική που εκφράζει ένα μεγάλο μου όνειρό, σαν να 'χει ήδη επιτευχθεί.
Το μέλλον μας λένε δημιουργείται από κάθε σκέψη που κάνουμε. Έτσι αποφάσισα και εγώ.......... να το δημιουργήσω με εικόνες από το μέλλον μου κι όχι απ' το παρελθόν μου. Από αυτό  κρατώ μόνο τις όμορφες στιγμές κι όλα τα "λάθη" αλλά όχι σαν βάρος, σαν χειρόφρενο που ξέχασα να λύσω.  Το καύσιμό μου είναι αυτά, πατώ το γκάζι και επιταγχύνω!!!!!!! Πρέπει  να φτάσω στο τέρμα, να κόψω το νήμα  νοερά , πριν καν ο αφέτης πατήσει τη σκανδάλη.
Πρέπει  να κινηθώ προς τ' όνειρο, αλλιώς.............
πώς θα το συναντήσω;

Στην Καίτη