Ήρθε......

μες στα μαύρα μεσάνυχτα……στην ώρα του, όπως πάντα…..ολόιδιος με πέρυσι, με τα μαλλιά του ανακατεμένα και μπλεγμένα σαν ολόγυμνα από τον άνεμο κλαδιά. Η όψη του άγρια, σκληρή, αλλά το τρυφερό, καθαρό του βλέμμα ήταν στα μάτια μου κατάλευκο, εκτυφλωτικής ομορφιάς τοπίο. Φορούσε τα ίδια μουντά ρούχα, όμως ξεχώριζε και φέτος ο αγάπανθος που είχε καρφιτσωμένο στο μέρος της καρδιάς, ξεχώριζαν οι ελπίδες που έκρυβε στις μπαλωμένες τσέπες του.
Έντονη πάντα η παρουσία του…ο άνεμός του στροβίλισε το είναι μου, νιφάδες αγάπης κρυσταλλένιες, απ’ τη βουκολική του κάπα σκορπίστηκαν στο χώρο μου. Άνοιξαν διάπλατα οι καλαίσθητες αίθουσες της μνήμης μου και χρυσαφένιες σκέψεις ξύπνησαν την υπνωτισμένη αισιοδοξία μου, ζωντάνεψαν τα πεθαμένα λαμπάκια από το δέντρο μου, τα ψεύτικα κλαδιά του, τα τυπωμένα γράμματα στις ευχητήριες κάρτες, τα στολίδια του.
Μες στην ψυχρή του ατμόσφαιρα, ο αέρας του, ο αέρας των τελευταίων κυρίως εκπνοών του, πάλι τα παγωμένα τζάμια της ψυχής μου θα θολώσει και εγώ ….ένα αστέρι για το δρόμο μου θα σχεδιάσω σε αυτά, ενώ εκείνος με τρεμάμενα μπλάβα χείλη, θα επιφωνεί Ωσαννά.

Σε κάποια μέρη αυτού του κόσμου, η πρώτη ανάσα της Αγάπης γεννιέται και ξαναγεννιέται μέσα στη βαρυχειμωνιά…… μα έχει και αυτό την αξία του…..
Καλωσόρισες Δεκέμβρη!!!!!!!! Πάντα καλοδεχούμενος στο σπίτι μου. Της ψυχής μου Ασπρομηνάς….

Καλό μήνα!!! 

Ας “ντυθούμε” γιορτινά, ας βγούμε βόλτα στους στολισμένους δρόμους και ας ακουμπήσουμε από ένα μεγάλο κομμάτι ζεστής αγάπης σε όποια παγωμένη ψυχή του κόσμου συναντήσουμε. Ας νιώσουμε συνάνθρωποι επιτέλους, ας γίνουμε όλοι συνεπιβάτες στο όνειρο…..Γεια χαρά σε όλους!!!