πόσο αδύνατη ακούγεται η ανάσα σου...κάτσε για λίγο! Κάτσε για λίγο μες στο λευκό να
ξαποστάσεις....νιώσε τη δόνηση του, την ώρα που η απεραντοσύνη το
ακουμπά...την ώρα που τόσο, μα τόσο τρυφερά τ΄ αγγίζει...
Νιώσ΄την καυτή ανάσα του, το άρωμα του....αυτό που αναδίδει τη στιγμή που έρωτα κάνει στο γαλάζιο....κι ύστερα πες μου...θα παραμείνεις μόνη στο μουράγιο σου ή θα αρχίσεις δειλά δειλά, με γλάρους στο Αιγαίο, πάλι να φλερτάρεις;
Κόβεται η ανάσα σου απ΄τον κάβο σου....μα ο έρωτας που τόσο φοβάσαι, μα κι άλλο τόσο αναζητάς, δεν ξέρει από δέστρες ούτε από προκυμαίες....ίσως...ίσως σε περιμένει σε κάποιο απ΄τα ακρογιάλια που ζευγαρώνουν το άσπρο με το γαλάζιο...
Λύσε τους κάβους σου! και άσ΄τον αγέρα ψυχή μου να σου πει, προς τα πού θ΄απλώσεις τα πανιά σου....τα πανιά σου....
Νιώσ΄την καυτή ανάσα του, το άρωμα του....αυτό που αναδίδει τη στιγμή που έρωτα κάνει στο γαλάζιο....κι ύστερα πες μου...θα παραμείνεις μόνη στο μουράγιο σου ή θα αρχίσεις δειλά δειλά, με γλάρους στο Αιγαίο, πάλι να φλερτάρεις;
Κόβεται η ανάσα σου απ΄τον κάβο σου....μα ο έρωτας που τόσο φοβάσαι, μα κι άλλο τόσο αναζητάς, δεν ξέρει από δέστρες ούτε από προκυμαίες....ίσως...ίσως σε περιμένει σε κάποιο απ΄τα ακρογιάλια που ζευγαρώνουν το άσπρο με το γαλάζιο...
Λύσε τους κάβους σου! και άσ΄τον αγέρα ψυχή μου να σου πει, προς τα πού θ΄απλώσεις τα πανιά σου....τα πανιά σου....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου