Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Aς βάλει το χέρι της η αγάπη....

Ένας κόσμος γεμάτος δρόμους...υπόγειους, επίγειους, θαλάσσιους, εναέριους.... δρόμοι με ανθρώπους που βλέπεις να ξέρουνε που πάνε, με κάποιους άλλους που νομίζουν και με άλλους που το ψάχνουν. Όλοι σ΄ ένα ταξίδι, που συνεχίζεται, ακόμα και γι αυτούς που πεισματικά δεν μετακινούνται. Πολλοί οι δρόμοι, αμέτρητα τα ίχνη από πατημασιές και ρόδες. Βαθιά, αμυδρά... ίχνη παντού. Πρωτοπόρων και ακολούθων. Όλα αναζητητών...ενός άυλου ή υλικού κάτι. Μιας ...κάποιας ολοκλήρωσης. Μα όχι πάντα μέσω μίας αγάπης ή μιας Ιθάκης... 
Δρόμοι παντού. Για έναν σκοπό... ατομικό ή ομαδικό. Σε έναν κόσμο με όρια... με ανθρώπους δίχως όρια. Με το θεϊκό αυτό δώρο να χρησιμοποιείται λανθασμένα και κατά το δοκούν και άνθρωποι τελικά, να θέτουν σε ανθρώπους όρια. Μυαλά με ιδέες..."φαεινές", φιλοδοξίες άμετρες , που βγαίνουνε πια απ την ατμόσφαιρα και αρχίζουν συρματοπλέγματα να στήνουνε στο σύμπαν. Ψάχνουν ζωή αλλού... να τη διαλύσουν. Κοιτούν να εντοπίσουν τους Θεούς ή μάλλον...ψάχνουνε τις κρυψώνες των Θεών. Να τις φορολογήσουν. Άνθρωποι. Εγκλωβισμένοι σε ένα παραπλανητικό μυαλό. Που πότε τους δίνει και πότε τους αφαιρεί εξουσία. Σκλάβοι όλοι. Όλοι μας!! Και ιδιαιτερα αυτή, η εξουσία. Τολμά να δηλώνει ελεύθερη η εξαρτημένη!!! Στη δόξα, στο χρήμα, στο διάολο!! Σε κάποιον, Θεό τον λένε, που - αν είναι δυνατόν!!! - πείθουν και κάποιους, πολλούς από εμάς, ότι διψά για αίμα... 
Αν καταλάβαινες άνθρωπε μικρέ, φτωχέ, το τι σημαίνει το δίχως όρια άνθρωπος, θα ένιωθες ήδη ελεύθερος, και ζάμπλουτος και τότε δε θα 'μουν για σένα απειλή. Δε θα είχες ανάγκη από τεράστιες ατομικές εκτάσεις, ούτε από σύνορα. Δε θα είχες ανάγκη το δικό μου το φαί, τη γη μου, την αλλαξοπιστία μου, τον πόνο μου, το αίμα μου ....και πληρωμένη μόνο παρέα για να ζήσεις. Δε θα αγνοούσες πως είσαι τυφλός, κουφός. Γιατί είσαι. Αλλιώς θα άκουγες... τις κραυγές της ίδιας της σκλαβιάς σου. Θα έβλεπες... ότι απλώνεις την αρίδα σου σε έναν κόσμο, που φτιάχτηκε επίτηδες όμως... με όρια. Ναι! Αν άνθρωπε δεν είχες πράγματι ο ίδιος όρια, πριν προσπαθήσεις να σκαρφαλώσεις σε ξένο μπαλκόνι μες στο σύμπαν, θα ήτανε το μυαλό σου σαν αυτό, θα είχες ήδη καταλάβει... 
 Αυτός ο κόσμος, τούτη η γη, φτιάχτηκε έτσι, για να δημιουργούν οι δρόμοι σταυροδρόμια. Για να μπορούν τα μονοπάτια μας, να πέφτουν σε άλλων μονοπάτια. Ναι, επίτηδες!! Για να συναντιούνται οι μοναξιές μας. Για να αγκαλιάζονται οι ματιές, τα λόγια, οι καρδιές μας. Σκέψου πόσο τρομακτικό θα ήτανε διαφορετικά, αυτό μας το ταξίδι....
Όλοι οι κόσμοι έτσι είναι παντού και έτσι πάντα θα φτιάχνονται....ίσαμε να το καταλάβεις!! Μέχρι να "ελευθερωθείς", μέχρι το δίχως όρια και τη δύναμη σωστά ερμηνεύσεις, όπου κι αν μετοικήσεις, σκλάβος θα παραμένεις. Όσο για εσένα άνθρωπε... που όπου δεις αθωότητα, ελευθερία, χαρά, τρέχεις να τις σκλαβώσεις, που χαίρεσαι επί πτωμάτων και εξεγερθέντων να πατάς , που με αναίδεια και αλαζονεία γελάς.....γελιέσαι!! Θα έρθει εκείνη η στιγμή, που η ίδια η συνείδηση σου θα εξεγερθεί και βασανιστικά για δέκα ζωές θα σε σκοτώνει..... 



Μέρες που έρχονται...εύχομαι να βάλει το χέρι της η Αγάπη και να μας "σώσει"... 
Να είμαστε όλοι καλά!!! Να γίνουμε όλοι Άνθρωποι!!!

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Αγγελική. Φοβερό κείμενο. Κραυγή για όλους αυτούς που οδηγούν την κοινωνία στον όλεθρο. '' Θα έρθει εκείνη η στιγμή, που η ίδια η συνείδηση σου θα εξεγερθεί και βασανιστικά για δέκα ζωές θα σε σκοτώνει..'' έχουν όμως συνείδηση;;
    Δεν ελπίζω και πολλά γι αυτό αν και θα το ήθελα τόσο...
    Καλό σου Σ/Κο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχουν!! Απλώς ακόμα κάποιοι δεν το ξέρουν... και κάποιοι άλλοι, νομίζουν πως θα την έχουν πάντα κι αυτή υπό έλεγχο... Καλή Μ.Εβδομάδα Άννα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή