Μ. Εβδομάδα...

μοσχομυρίζουνε πάλι οι ναοί απ΄το θυμίαμα και τα λουλούδια και η αλήθεια είναι πως πάντα μου άρεσε η μυρωδιά αυτή, ειδικά απ΄τα λιβάνια. Από παιδί όμως, θυμάμαι πως και πάντα κάτι με χαλούσε, γι αυτό και συχνά λιποθυμούσα.
Σιγά σιγά άρχισα ν΄αποφεύγω τις μεγάλες εκκλησίες με τον πολύ τον κόσμο. Και με τον καιρό κατάλαβα, πως τελικά με ενοχλούν όλα αυτά τα τεχνητά, βαριά αρώματα που κάποιοι φορούν στο σώμα, και όλα τα ...καθωσπρέπει "ντυσιματάκια".
 Είχε γίνει αποπνικτική και θορυβώδης για μένα εκεί μέσα η υποκρισία, γι αυτό και άρχισα απάγκιο να βρίσκω στα ξωκλήσια. Εκείνα με τα κλειδιά στην πόρτα, που...δεν έχουν να φοβηθούνε τίποτα. Που τα παγκάρια διαθέτουν μόνο κεριά, δεν έχουνε τρύπες για νομίσματα. Εκείνα που, με τις ανύπαρκτες συχνά εικόνες, σε κάνουν να χαμηλώνεις πραγματικά τα μάτια, συγγνώμη να ζητάς, να συγχωρείς και να βουρκώνεις. Το ψέμα που με μια...ιδιάζουσα "ταπεινότητα", κάτι μέρες σαν αυτές, με ποδοπατούσε για να με προσπεράσει μες στους μεγάλους τους ναούς, αλλά και έξω από αυτούς, έπιασε σε εμένα....κάθε φορά που θέλω αληθινά να υμνήσω Εκείνον και τη ζωή που μου έχει χαριστεί, πιάνω τα δάση, τους βράχους και τις κορφές . Κάθομαι στα στασίδια της σιωπής μου και απ' τα πολλά, σπασμένα παραθύρια μου μπορώ ν΄ανασαίνω το φως Του, το μπλέ, τον καθαρό ουρανό Του.
Τούτη η Εβδομάδα, δακρύων κι θλίψης για πολλούς, εύχομαι να ΄ναι και περισυλλογής. Ας αναλογιστούμε... την ποιότητα της ζωή μας. Ας κάνουμε λίγη ησυχία επιτέλους, να ακούσουμε όλα όσα λέει η καρδιά μας. Ας ανοίξουμε καλά καλά τα αφτιά μας!! Ν' ακούσουμε όσα στους άλλους και γι άλλους ξεστομίζουμε.... Ας δείξουμε λίγη εγκράτεια στη σκέψη, τα λόγια, την "τροφή" μας. Στα όσα καταναλώνουμε και αμάσητα καταπίνουμε, με αποτέλεσμα το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή μας ν΄αλλοιώνουμε. Στα αυτά που μας κάνουν το χειρότερο εαυτό μας να σερβίρουμε. Στα όσα ανούσια, ανώφελα, ανάξια, υπερβάλλοντα ζήλο δείχνουμε, γιατί τελικά... το χρόνο, μαζί και τον εαυτό μας χάνουμε....
Δεν τη σώζουν την ψυχή μας, αν αυτός είναι ο σκοπός, οι μετάνοιες στα γόνατα, η νηστεία και οι αγαθοεργίες της Μεγαλοβδομάδας. Δεν είναι καιρός μόνο για κόκκινα αβγά, τσουρέκια, αρνιά, βεγγαλικά...είναι μια ευκαιρία, για όλους εμάς, τους "θρησκευόμενους" κυρίως, να καταλάβουμε που αναλώνουμε τη ζωή μας... Μήπως στην υπηρεσία του μίσους, του εγωισμού, του ωχαδερφισμού, της κακίας, της κριτικής, της ζήλειας, της κατινιάς, όλη την υπόλοιπη χρονιά....;
Πλάθοντας κουλουράκια, καλό θα ήτανε να τα λέγαμε και λίγο ...με εμάς. Και ας μαλακώσουμε έπειτα λίγο την ψυχή μας. Ας δώσουμε βάση στα αγνά υλικά των ημερών αυτών...μήπως και δούμε τον άνθρωπο σ΄αυτά...και θυμηθούμε την ιδιότητα του...την ανθρωπιά.

photo by Caras Ionut

Δε φτάνει να μην αρτυθείς καρδιά...πρέπει να θυμηθείς τα ανθρώπινα, πριν πας να μεταλάβεις.....
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!!! Καλή σε όλον τον κόσμο εβδομάδα!!