Πάντα οι χειμώνες μας θα υποχωρούν μπροστά στην ασυγκράτητη
ορμή σου άνοιξη. Αυτή είναι εξάλλου και η ζωή μας, εποχές. Άλλοτε μοιάζει η καρδιά
με άγρια, γυμνή πλαγιά και άλλοτε με πολύχρωμο λουλούδι. Άλλοτε μένει ασάλευτη από
το φόβο, την παγωνιά και άλλοτε μέσα σε καταπράσινα ελπίδας δάση, τη βλέπεις να
καλπάζει.
Τώρα…είναι εποχή να ανθίσεις άνθρωπε! Το ανθρώπινο πάντα θα γίνεται
ένα με τη φύση. Και η φύση, σου δείχνει ξανά τον τρόπο αν ξέχασες, πώς να
ελπίσεις, να ονειρευτείς, να αναγεννηθείς, να συνεχίσεις…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου