Σε εσένα,

που απ΄το λίγο που έχεις δίνεις το πολύ και από το τίποτα τα πάντα. Σε εσένα που κάθε μέρα δηλώνεις με τις πράξεις σου, παρόλο το ανθρωποκυνηγητό, πως παραμένεις άνθρωπος. Σε εσένα που ακόμα και τα δάκρυα σου, ξέρω πως τα μαζεύεις για να ποτίσεις τους σπόρους ελπίδας και χαράς που κάποιος άλλος στο χώμα έχει φυτέψει και προσμένει…

Σε εσένα απευθύνομαι. Όχι στους φιλοτομαριστές , τους ωχαδελφιστές, τους ασυγκίνητους, τους καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους απάνθρωπους, τους άλλους...
Σε εσένα τον αλτρουιστή, τον συνάνθρωπο, τον Άνθρωπο.

Συνέχισε… Δεν ξέρω αν θα νιώσεις ήρωας, όμως γνωρίζω ότι αυτό εσένα καθόλου δεν σε νοιάζει, οπότε… εσύ συνέχισε γέφυρες σωτηρίας να φτιάχνεις. Αγάπης και ελπίδας γέφυρες. Συνέχισε όπως μπορείς και όσο μπορείς να χτίζεις. Μέχρι να είσαι σίγουρος, μέχρι να είσαι σίγουρη, ότι δόθηκε η ευκαιρία τελικά, σε μια ακόμα ζωή να ζήσει. Σ’ ένα παιδί. Σ’ ένα παιδί!!!
Που έχει δικαίωμα στη ζωή! Και συνταγματικό!!!

Εσύ μπορείς. ΕΜΕΙΣ μπορούμε!! Γιατί εμείς και όχι οι ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ, άσπλαχνοι άλλοι, γνωρίζουμε πια καλά, πως ετούτη ή κάπου αλλού κάποια άλλη μάχη, θα μπορούσε να την δίνει τώρα το σπλάχνο το δικό μας.

Γι αυτό, αν ο γενναιόδωρος ήλιος σήμερα βρήκε παράθυρο ανοιχτό και λάμπει στο «σπιτικό» σου, μια ηλιαχτίδα από εσένα αρκεί. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι χρειάζονται ακόμα αρκετές, για να σχηματιστεί ο ήλιος που έχουν ανάγκη ο Παναγιώτης- Ραφαήλ και οι γονείς του.

Να είστε όλοι καλά!!
Μαμά Αγγελική