Ευτυχία...

μπορεί να βρίσκεται μέσα στη μία και μοναδική ηλιαχτίδα που προλαβαίνει να σε χαϊδέψει, όταν για μια στιγμή τα σύννεφα οπισθοχωρούν. Γεννιέται… μέσα σε κάθε τι μικρό ή μεγάλο που η καρδιά σου προσφέρει και χαρίζει. Βρίσκεται μέσα στα δάκρυα που χαρωπά τσουλούν στα μάγουλά σου. Την αναδίδει το λαιμουδάκι ενός μωρού, στη γλάστρα σου ένα λουλούδι. Στάζει απ΄τις φτερούγες της ψυχούλας σου, όταν ένα πουλάκι τινάζει τις δικές του για να καλωσορίσει την αυγή. Είναι στις λέξεις του ποιήματος που το παιδί σου “έφαγε”, γιατί τα μάτια, την περηφάνια σου, αναζητούσε μες στο πλήθος. Είναι στο μήνυμα, στο γράμμα μέσα που έλαβες, την ώρα ακριβώς που έπαψες να ελπίζεις πως θα λάβεις. Την αισθάνεσαι στα σταγονίδια που βγαίνουν απ’ την ανάσα της πιο βαθιάς, της πιο αληθινής αγάπης. Όταν ο έρωτας σφιχτά σε χορεύει στη βροχή. Όταν το δεντράκι που φύτεψες στην καμένη γη, το βλέπεις να παίρνει μπόι. Σε πλημμυρίζει, όταν μια αφυδατωμένη πεταλούδα αναζωογονείς στης χούφτας σου μέσα τη λιμνούλα.  Όταν το σκουληκάκι που από επιλογή δεν έλιωσες, βλέπεις πως τελικά το ενέπνευσες να μεταμορφωθεί…

 Ευτυχία… την αναζητάς συνεχώς, με πάθος, με μανία, στις μεγάλες γιορτές, στα μεγάλα γλέντια, τα μεγάλα σπίτια, τα Σαββατοκύριακα, στις διακοπές, βλέπεις των άλλων, δεν την αντέχεις, φτάνεις να την μισείς, να την ζηλεύεις, αντί…απλά να αφεθείς και να την νιώσεις. Μην ψάχνεις πάντα κάπου να την δεις. Μην περιμένεις πάντα τον ήχο της να ακούσεις. Γιατί η ευτυχία, συχνά περπατά στις μύτες...

Κοίτα όμως…αυτή σε σκέπασε εκεί που σε πήρε ύπνος, για να έχεις όνειρα γλυκά, να μην κρυώνεις. Αυτή σε ξύπνησε και ας μην σου είπε καλημέρα. Σου άφησε όμως τη γεύση της, τη μυρωδιά, το χρώμα, την ουσία της και αυτό το πρώτο της μέρας σου χαμόγελο που τώρα έχεις στα χείλια.

Ευτυχία! Έτσι απλά.