Πόσο χαίρομαι Ασπρομηνά μου, πόσο ευγνώμων νιώθω που σε ξαναβλέπω! Παρ' όλο που τίποτα δεν είναι ίδιο εκεί έξω, εσύ δεν άλλαξες καθόλου...τα ίδια βαριά ρούχα, τα μαλλιά σου μπλεγμένα σαν ανεμοδαρμένα, ολόγυμνα κλαδιά, το βλέμμα σου φωτεινό, καθάριο και πάντα βέβαια με έναν αγαπανθό στο πέτο. Έτσι σε θυμάμαι από παιδί και έτσι εύχομαι πάντα να σε βλέπω.... με αυτό το ανθισμένο μέσα στη βαρυχειμωνιά, προμήνυμα στο πέτο. Αυτό της αγάπης, που με χαρά γεννάς για εμάς, ξανά και ξανά, στα εικοσιπέντε σου.
Έτσι καλέ μου Ασπρομηνά, εσύ να φέρνεις πάντα καλά μαντάτα και εμείς πάντα να ελπίζουμε για μια διαφορετική χρονιά... με υγεία, αγάπη και χαρά.
Καλό μας μήνα!
Καλώς σε βρήκα! Καλές κι ευλογημένες γιορτές!
ΑπάντησηΔιαγραφή