Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Το παραμυθάκι μου

Με ρωτάς και με ξαναρωτάς, πώς γίνεται με όσα συμβαίνουν γύρω μου εγώ να συνεχίζω να φτιάχνω μέσα μου φωλιές χαράς, ελπίδας και αισιοδοξίας. Εντάξει, σπάνια απαντώ σ' αυτό, συνήθως χαμογελάω και σωπαίνω. Τι να σου πω; Ζω σ' έναν άλλο κόσμο εγώ, σ' αυτόν που όσες φορές στον αναφέρω θες να με πείσεις πως δεν υπάρχει, αλλά εγώ τον έχω ανάγκη για να ζω. Ναι, αυτή είναι αλήθεια, τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου φροντίζω να τις περνάω σε έναν κόσμο που η ομορφιά τολμάει να φυτρώνει μες στην καμένη ασχήμια. Που το καλό νικάει το κακό. Που η πουπουλένια αγάπη καταφέρνει με μια πολύ σφιχτή αγκαλιά, να μετατρέψει μία βραχώδη από το μίσος καρδιά σε πλαστελίνη. Σ΄ έναν κόσμο που επιλέγω εγώ τι θα με αγγίζει πια, τι θα με αναστατώνει, τι θα με ρίχνει, τι θα με ανεβάζει. Εσύ βλέπεις το καμένο δάσος και αλλάζεις διαδρομή, αλλά εγώ πάω για να χειροκροτήσω τα ορφανά ελατάκια που ετοιμάζονται να συνεχίσουν το έργο που δεν πρόλαβαν οι γονείς τους. Το οξυγόνο μου. Εσύ βλαστημάς για αυτό το γκράφιτι πάνω στους τοίχους, μα εγώ βλέπω μια αγωνιώδη αναζήτηση για έκφραση, χαζεύω τις λέξεις, τα χρώματα και όλα γεννούν μηνύματα που διαπερνούν το δέρμα και φτάνουν στα αγγεία της καρδιάς. Η αφύπνιση μου. Εσύ περπατάς χωρίς να δίνεις σημασία πού πατάς , αλλά εγώ παραμερίζω αν δω ένα μυρμήγκι να κουβαλά τροφές για την αποθήκη του. Η επιμονή μου. Εσύ σκλαβώνεις τη φαντασία σου και μαυρίζεις την ψυχή σου μπροστά σε μία τηλεόραση, αλλά εγώ καλπάζω με άλογα φτερωτά στον δίχως σύνορα κόσμο της μουσικής. Η ελευθερία μου. Εσύ έχασες την πίστη σου, μα εγώ βράδυ πρωί επικαλούμαι τους αγγέλους, έτσι όπως έκανα και σαν παιδί. Το στήριγμά μου, η προστασία μου, η δύναμή μου. Εσύ δαγκώνεσαι για να μην ελευθερωθούν τα δάκρυά σου, μα εγώ με αυτά έχω τιτλοφορήσει κάμποσα αγαπημένα ποιήματά μου. Η αλήθεια μου. Εσύ σκοντάφτεις, πέφτεις, λερώνεσαι και θέλουν οι φλέβες σου να σκίσουν τη σάρκα απ΄το θυμό σου, και εγώ απλώνω το αίμα από τις πληγές μου σε όλο το πρόσωπο και παίζω τους Ινδιάνους. Το παιδί μέσα μου. Εσύ ακούς για βροχή και ακυρώνεις τα ραντεβού σου, αλλά εγώ αρπάζω την ευκαιρία να πάω μια βόλτα στο πάρκο μία ολόγυμνη και δίχως αδιάβροχο ψυχή. Ο εξαγνισμός μου. Εσύ γελάς μόνο με αστεία, αλλά εγώ γελώ για να γελάς. Η χαρά μου. Εσύ κλαις μονάχα σε λύπες, αλλά εγώ με τον Εθνικό μας Ύμνο, με τα Κατορθώματα των παιδιών μου, την ώρα της Ανάστασης. Το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον μου. Η ελπίδα μου. Εσένα σκοντάφτει η ματιά σου πάνω στα σύννεφα και εγώ τα σκάβω με τη δικιά μου να βρω το φως μου. Η θέληση για ζωή. 
Τα ίδια πράγματα και οι δυό μας βλέπουμε, τα ίδια ακούμε, τα ίδια αγγίζουμε, τα ίδια μυρίζουμε, τα ίδια ακριβώς γευόμαστε, μόνο που να…….βλέπω ένα κυκλάμινο πάνω στο βράχο που βλέπεις εσύ, ένα κοτσύφι να τραγουδά πάνω στο χέρι αυτού που χτυπά το τύμπανο του πολέμου που ακούς εσύ, αγγίζω το δέρμα του νεογέννητου μέλλοντος και εσύ έχεις κολλήσει στου παρελθόντος χείλη, μυρίζω την ανθισμένη λεμονιά δίπλα ακριβώς από το βόθρο που μυρίζεις εσύ, σε κάθε ευκαιρία γεύομαι τη Ζωή που εσύ δίχως λόγο δεν την περιλαμβάνεις πια μες στη διατροφή σου.
Ναι, τον περισσότερο καιρό μου θέλω να τον περνάω σε έναν κόσμο που η ομορφιά γεννά και ξαναγεννά χωρίς να εξαντλείται. Δεν τολμώ να κάνω αλλιώς. Δε μου επιτρέπεται όταν παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο ανάμεσα σε χαλάσματα, όταν παλικάρια δίχως πόδια σκαρφαλώνουν με της ψυχής τους τα νύχια τα βουνά, όταν άστεγοι άνθρωποι βγάζουν το σκούφο τους και σηκώνουν το βλέμμα στον ουρανό όταν χτυπά η καμπάνα, όταν γονείς δωρίζουν τα όργανα του παιδιού τους για να νικήσει η Ζωή
Ναι, είναι αγγελικά πλασμένος αυτός ο κόσμος και οι σατανάδες μέρος αυτού. Πολλές οι άσχημες, μα περισσότερες οι όμορφες μυρωδιές αυτής της ζωής. Άνοιξε τα ρουθούνια σου!!! Μην περιμένεις τις μυρωδιές της Άνοιξης και τα χελιδόνια. Έρχεται ο Χειμώνας. Φτιάξε τώρα με ότι μπορείς χαράς φωλιές και ελπίδας, βάλε έξω από κάθε είσοδό τους και χειμωνιάτικους ψηλούς βασιλικούς και δες τον μικρόκοσμό σου πώς θα αρχίσει να ομορφαίνει……….Γίνεται!!
Να έχεις όνειρα παραμυθένια και το ραβδάκι της νεραϊδογέννητης Αυγής να κάνει τα μάτια σου να βλέπουν τη Ζωή, έτσι όπως της αξίζει…….


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου