Σαν σήμερα...

πριν από δεκαέξι χρόνια, έγινα πρώτη φορά μαμά. Θυμάμαι πολλά από εκείνη την ημέρα... όπως θυμάμαι πολλούς "γνώστες" να μου λένε για το όσα πρέπει από μικρή να αρχίσω να τη διδάσκω...τρόπους , συμπεριφορές, τα όχι, τα πρέπει, μπλα, μπλα, μπλα......... Τελικά εγώ κατάλαβα ότι τα παιδιά είναι εδώ για να διδάξουν εμάς. Μας δείχνουν το μέλλον και μας δίνουν την ελπίδα. Εμείς είμαστε απλώς υπεύθυνοι για αυτά... να τους ανοίγουμε το δρόμο εκείνο, που θα ανακαλύπτουν μόνα τους την ευτυχία. Δεν είναι μια εκδοχή του εαυτού μας, έχουν δική τους προσωπικότητα, τη δική τους φωτεινή ψυχή, γι αυτό και κάθε μέρα μας διδάσκουν την ανιδιοτελή αγάπη, την απλότητα, τον αυθορμητισμό, τη συγχώρεση, την ικανότητα να ζουν στο παρόν . Κάθε μέρα μας διδάσκουν το ίδιο αλλά καθόλου βαρετό μάθημα....αγάπη... χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς εγωισμούς, προκαταλήψεις. Έχουν έμφυτες ποιότητες και σοφία τα παιδιά. Τα παιδιά - χωρίς το "μου", γιατί δεν μου ανήκουν - τα παιδιά όλου του κόσμου, είναι η ευημερία μας !!!!! Είμαι ευγνώμων που κάποτε δύο από αυτά με επέλεξαν για γονιό τους, που είναι επιεικείς με τα ανθρώπινα λάθη μου. Υπόσχομαι αγάπη, να συνεχίσω να είμαι μια επιμελής μαθήτρια ....

Χρόνια ευτυχισμένα Ναταλία!!! Χρόνια γεμάτα από τα αποτυπώματα σου!! Είσαι ....ένα υπέροχο πλάσμα και μην αφήσεις κανέναν ποτέ να σε πείσει για το αντίθετο. Εσύ πάντα να προχωράς, να "ψηλώνεις", να "ομορφαίνεις".... Εγώ σε ευχαριστώ για όλα όσα μου δίνεις και συγχώρεσε με για όλα τα λάθη που θα συνεχίσω να κάνω και που συχνά τα κρύβω πίσω απ΄τη λέξη αγάπη....
Άκου όμως και ένα τελευταίο και να το θυμάσαι....στη ζωή τίποτα δεν είναι σταθερό... τα συναισθήματα επίσης...άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, οι σχέσεις αλλάζουν, ο κόσμος αλλάζει... Πολλά τα σκαμπανεβάσματα, πολλές οι αλλαγές...όπως και στη δική μας τη ζωή... μόνο ένα πράγμα θα παραμένει όμως σταθερό...ο κόσμος να χαλάσει αυτό θα παραμένει ακλόνητο... και είναι η αγάπη μου για σένα. Αυτό δεν μπορεί κανείς και τίποτα στον κόσμο να το αλλάξει....ούτε καν εσύ όμορφη κόρη....