Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Nα το θυμάσαι κοριτσάκι...

Το ξέρεις ότι μου αρέσει ο Ρίτσος, αλλά αυτό που δεν σου έχω πει ποτέ είναι πως τον αγάπησα ακόμα περισσότερο, όταν με τη Δασκάλα, τη Μαντώ σου, αρχίσατε να τον "φέρνετε" συχνά, παρέα με άλλους σπουδαίους ποιητές, στο σπιτικό μας. Ίσως γι αυτό και ποτέ μπροστά μας δεν τόλμησε κανείς, να την αποκαλέσει "μικρή" αυτήν την οικογένεια...
Βανέσσα - Γεωργία μου... εύχομαι όμορφοι και ελεύθεροι στίχοι να είναι η ζωή σου! Χρόνια ευτυχισμένα! Σε αγαπώ. Να το θυμάσαι πάντα κοριτσάκι...

Μα μιας και μιλάγαμε για Ρίτσο....
Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.
Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.
...............
Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.
Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,
εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.
Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.
Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου