Θάλασσα...

αιώνια αγαπημένη...πόσο μ΄αρέσει να σε κοιτώ απ΄τα ακρογιάλια σου, να καταπίνω την αλμύρα σου, να ακούω όλους τους ήχους σου, ακόμα και τις πικρές αλήθειες σου...που κάποιες βγαίνουν απ΄το στόμα σου και άλλες τις μαρτυρούν μονάχα οι σιωπές σου... 
Πώς με τρομάζεις θάλασσα, όταν την ομορφιά σου όλη επιστρατεύεις και προκαλείς και τους πέντε ανέμους...μα...πώς, πώς να μη σ΄αγαπάω...αφού με το που σε κοιτώ, πάντα με αγκαλιάζεις χωρίς να στο ζητάω....