Είμαστε από εκείνους που "τα λένε" τελικά;

Ανοίγουμε την καρδιά μας τελικά; Σε ποια κατηγορία ανήκουμε όταν η αλήθεια της ψυχής ψάχνει μια πόρτα εξόδου για ν' ακουστεί; Και δε μιλάω για λέξεις όπως το σ'αγαπώ, σε νοιάζομαι, σε σκέφτομαι........ που είναι απορίας άξιον πια το πόσο εύκολα ξεστομίζονται,αλλά για το αν εκφράζουμε, έστω χωρίς την ίδια ευκολία, αυτό που μας πληγώνει. Ανήκουμε σε εκείνους που "τα λένε!!" ή μήπως ανήκουμε σ' αυτούς που φουσκώνουν σαν μπαλόνια από τα λόγια εκείνα που αντί να ειπωθούν - χωρίς εμπάθεια βέβαια - γαργάρα γίναν αρχικά, ύστερα κόμπος στο λαιμό, σφίξιμο στο στομάχι και όγκοι που τελικά βαραίνουν το σώμα και την ψυχή; Το δεύτερο μας μάθαν φυσικά!! Σε πρόσβαλε το αφεντικό; Πνίξε το δίκιο σου, αντί να πνιγείς στα χρέη. Είσαι σαράντα μα ο μπαμπάς σού μιλάει σαν να 'σαι δεκατρία; Μα είναι ασέβεια να τους αντιμιλήσεις. Σ' ενόχλησε μια κίνηση που έκανε ο συνάδερφος, ο γείτονας, ο φίλος; Και τι να πεις τώρα, άσε που θα βγάλει μια γλώσσα τρία μέτρα, και που θα βγεί από πάνω........άστο καλύτερα!! Σε στεναχώρησε αυτός που αγαπάς; Έλα καλέ μία κακιά στιγμή ήταν, μόνος του θα το καταλάβει και δε θα ξανασυμβεί. Καλά!!!
Τελικά όσοι τολμούν ν’ανοίξουν την καρδιά τους, να πουν αυτό που έχουν να πουν άσχετα με το αποτέλεσμα, βγαίνουν μέσα απ’ αυτό, πώς να το πω, πιο καθαροί. Το βλέπεις στο βλέμμα τους και στην περπατησιά τους. Υπερηφάνεια, ανακούφιση. Πόσο θαυμάζω αυτή τη τόλμη στους ανθρώπους!! Και τι πιο απλό! Να πεις αυτό που σε στεναχωρεί σ’ αυτόν ακριβώς που σε στεναχωρεί. Τι φταίει ο καημένος ο συνάδερφος, η μάνα, ο σύντροφος, ο τύπος που κατά λάθος μας σκούντηξε; Ξεσπάμε πάνω σ’ αυτούς με νεύρα, φωνές, μπλα μπλα και μοιρολόι………..γιατί η τόλμη μας, μέχρι εκεί φτάνει. Δειλία!!! Σε κάνει δουλοπρεπή ή βόμβα ωρολογιακή. Και πάντα υπάρχει η πιθανότητα να σε οδηγήσει στο Δαφνί ή στο Δρομοκαΐτειο. Γιατί εκεί; Μα με τόσους φανταστικούς καβγάδες, πόσο να αντέξει πια το έρμο το μυαλό; Και έπειτα είναι τα πιο κοντινά στην Αττική γι αυτό τα αναφέρω, αλλά υπάρχουν κι άλλα!!!!
Τα έχω πει εγώ στο παρελθόν…...... μωρέ και απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη! Ε και; Το αυτί τους πάντως δεν ίδρωσε αλλά και πώς να συμβεί αυτό αφού μόνη μου τα έλεγα, μόνη μου τα άκουγα και το χειρότερο.......μόνη μου απαντούσα. Μην αφήνετε το παράπονο, το φόβο και το θυμό να φωλιάζουν μέσα σας. Ανοίξτε την καρδιά σας!! Πείτε αυτό που σας ενόχλησε και βρείτε τη χαμένη αυτοεκτίμηση. Λίγο νομίζετε είναι; Χα!! Άσε που όταν το πεις μπορεί να βγει τελικά πως εσύ είχες άδικο και έτσι να μαλακώσει η ψυχούλα σου μια ώρα αρχύτερα . Η αλήθεια και η τόλμη σώζει καταστάσεις......... και σχέσεις!!! Ποιος είπε πως στην αγάπη πρέπει να κρύβεις λόγια; Αλλά ακόμα κι αν δε σωθούν, ένα έχει αποδειχτεί……. σ’αυτά βγάζει το καπέλο κι ο πιο δυνατός αντίπαλός μας……