25 Mαρτίου

Ότι και να ευχόμαστε γι αυτή τη χώρα δεν είναι αρκετό, μιας και οι ευχές που δε συνοδεύονται από έργα δεν έχουν καμιά αξία. Δεν αρκεί μία φορά το χρόνο να διηγούμαστε με έπαρση τα κατορθώματα των ηρώων του 21 και του 40 και να ψάλλεται σε εθνικές μονάχα επετείους ο εθνικός μας ύμνος στα “ελληνικά σχολεία”. Δε σημαίνει τίποτα η ελληνική σημαία Οκτώβρη και Μάρτη στα μπαλκόνια, όταν ούτε ο ιστός της δεν υπάρχει τις υπόλοιπες 363 ημέρες μέσα στις καρδιές μας. Για ποια εθνική υπερηφάνεια μιλάμε όταν ώρες της Ιστορίας μας και της ελληνικής μας γλώσσας στα δημοτικά σχολεία εκτοπίστηκαν από την αγγλική και εμείς δεν κάνουμε απολύτως τίποτα; Θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε, γνωρίζουμε, προστατεύουμε, μουσεία, μνημεία, τοποθεσίες, αγάλματα, ονόματα, παράδοση, μουσική, χορούς και Ιστορία; Όλοι διεκδικούν ένα κομμάτι από εμάς, δικό μας, εδώ και αιώνες και εμείς τα καταστρέφουμε, τα θάβουμε, τα βάφουμε, τα φτύνουμε, τα μετατρέπουμε σε σκουπιδότοπους, τα αγνοούμε και έπειτα καμαρώνουμε γιατί υπογράψαμε στο facebook για Αλέξανδρο, Μακεδονία, βραχονησίδες, ήρωες του 21 και Μάρμαρα απ’ τον Παρθενώνα. Πότε θ’ αρχίσουμε να ξερνάμε ξενόφερτα realities, mcdonalds , greeklish, τη λέξη gourmet , το γάλα «εσύ βολέψου» που μάθαμε να πίνουμε, το λάδι που παραφούσκωσε στομάχια δικηγόρων, γιατρών, προέδρων, διευθυντών, εισαγγελέων, εφοριακών, δημάρχων και ιερέων αλλά και ενός απλού υπαλλήλου που βρέθηκε στη “σωστή” τη θέση, την ίδια ώρα που άλλοι λάδι δεν έχουνε ούτε για το καντήλι; Ώρα να το ξεράσουμε μαζί με όλα τα σκάρτα, μαζί με το φόβο που μας μπολιάζουνε, μαζί με την ηττοπάθεια. Όχι!! Όλοι δεν είναι ίδιοι!! Μα πρέπει να αλλάξουμε όλοι!!!
Όχι!! Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν αναιρεί τα λάθη αυτών που χρόνια κυβερνούν. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μαλακώνει τον πόνο από τον καθημερινό βιασμό του σώματος, του μυαλού και της ψυχής μας, αλλά για την κατάντια της Ελλάδας μας είμαστε υπεύθυνοι όλοι. Εμείς δεν τιμούμε ιερά και όσια, εμείς ταϊζουμε τα ζώα μας, τα φυτά μας, τα ποτάμια, τις θάλασσες , τα ίδια τα παιδιά μας με απόβλητα και φάρμακα, εμείς χτίζουμε πάνω στις στάχτες των ελληνικών μας δέντρων, εμείς επιλέγουμε τα πρώτα βήματα να τα κάνουν τα παιδιά μας σε μια σχολή μπαλέτου αντί σε μία παραδοσιακών χορών, εμείς δεν φροντίζουμε πριν την ξένη, την ελληνική σκυτάλη στα χέρια τους να παραδώσουμε.
Ξέρω, το πιο πιθανό είναι πως τίποτα εκεί πάνω δε θα αλλάξει, όμως μπορεί να αλλάξει κάτω εδώ. Μπορούμε σαν μια αρχή να τους γκρεμίσουμε από τα βάθρα του μυαλού μας και να πάψουμε να ζητωκραυγάζουμε κουνώντας κομματικά σημαιάκια . Αυτές οι στιγμές που ζούμε, νιώθω ότι είναι οι πιο μαγικές!! Εμείς πρέπει να αλλάξουμε, για μια φορά από επιλογή και όχι από ανάγκη, και αυτή την αλλαγή πρέπει μετά να την γνωστοποιήσουμε. Σε όλους!! Λένε πως ο Έλληνας δε φοβάται. Πως ξέρει από μαστιγώματα, ξυλοδαρμούς, θυσίες. Ξέρει η φτώχεια τι πάει να πει, η δίψα, η ξυπολυσιά και η πείνα. Μεγάλη η ψυχή του Έλληνα, μα εγώ δε θέλω πια να τη βλέπω σε μάχες και πολέμους, δε θέλω μόνο να την αισθάνομαι στις εθνικές μας επετείους. Δε θέλω άλλους Έλληνες μετανάστες, δε θέλω το παιδί μου να φύγει στο εξωτερικό από ανάγκη, δε θέλω να ντρέπεται ή να φοβάται να λέει πως είναι Ελληνίδα, δε θέλω μέρος στη χώρα μου χωρίς ελληνικό σχολείο και Έλληνα γιατρό. Δε θέλω να βλέπω οικογένειες να τριγυρνούν έχοντας παραμάσχαλα μόνο μία ταυτότητα που πάνω της με κεφαλαία γραφόταν κάποτε η λέξη Έλληνας, μαζί και η αξιοπρέπεια. Δε θέλω καινούριες επετείους. Θέλω να αισθάνομαι περήφανη όχι μόνο για τους ήρωες του 21 αλλά και για τον νεοέλληνα, για εσένα, για εμένα.
Στητό το κορμί μας σήμερα, ψηλά το κεφάλι όλο το χρόνο. Με χέρια υψωμένα και ενωμένα παύουμε να υπακούμε και να κουνιόμαστε στο ρυθμό που άλλοι μας έχουν επιβάλει . Ήρθε η ώρα να εξασκήσουμε το σώμα και την ψυχή μας πάλι στον Καλαματιανό, στον Τσάμικο, στον Πεντοζάλη.. Ώρα για επιστροφή στις ρίζες μας, γιατί αυτό που τελευταία “φορέθηκε" είναι ένα ξένο μόσχευμα και αρχίζει το ελληνικό μας δέντρο να το απορρίπτει και να μαραίνεται. Ορφάνεψε η παράδοση, τα ήθη, τα έθιμά μας. Ουρλιάζουν δεν ακούτε; Δε θέλουν πάλι να ξεριζωθούν, πάνω σ’ ένα καράβι να βρεθούν, παράνομα να υιοθετηθούν και όνομα τελικά να αλλάξουν.
Όχι δεν είμαι με κανέναν, στέκομαι μόνο στο πλευρό της παγκόσμιας ειρήνης, της ελευθερίας του πνεύματος και της ψυχής, της ελευθερίας του ανθρώπου κάθε χρώματος, των δικαιωμάτων του. Σέβομαι τη σημαία, τα ήθη και τα έθιμα κάθε χώρας, αγαπώ την ξένη μουσική, θέλω να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο από αγάπη γι αυτόν και επιλογή, αλλά λατρεύω ότι μυρίζει Ελλάδα, γι αυτό κρατώ το γαλανόλευκο μόνιμα στην ψυχή μου και για να αποτείνω φόρο τιμής στους ήρωες του 21 αύριο θα παρελάσω.
Ζούμε σε χώρα ιερή. Απόγονοι της Σοφίας. Ας συγχρονίσουμε τη συνείδησή μας με εκείνη τον προγόνων. Ας συγχρονιστεί η συνείδηση όλων των Ελλήνων!!!! Για μία θέση για όλους μας κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο. Για μία θέση για τα παιδιά μας σε τούτη την πατρίδα.
Μπράβο σε όσους τολμούν να κάνουνε μπροστά έστω και ένα βήμα. Σ’ εκείνους που νιώθουν πως έφτασε πλέον η στιγμή να αναλάβουν και τις δικές τους τις ευθύνες ως πολίτες της Ελλάδας μα και του κόσμου. Σ’ όλους εμάς, που θέλουμε να ταρακουνήσουμε ηγέτες και αρχηγούς, το Χρόνια πολλά για την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και την επέτειο για τον ξεσηκωμό του Έθνους μας δε φτάνει. Δεν αρκεί να αλλάζουν τα πρόσωπα στη βουλή. Δεν αρκεί να μη γυρίζουμε το κεφάλι προς τους “επισήμους”. Για την αλλαγή που τόσο επιθυμούμε………… “ Εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, ας ταρακουνήσει τον εαυτό του πρώτα” Σωκράτης

Η Κυρά της Ρω