Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός………

και η αμυγδαλιά άνθισε. ( Ν.Καζαντζάκης)

Καλό μήνα ομορφιά!!!!!  Άνοιξη!!!!

Πείτε μου τώρα ότι σας κουράζει αυτή η μετακόμιση να τρελαθώ τελείως, και δε θέλω και πολύ…….. Δε σας αρέσουν οι μετακομίσεις; Τι;  Ξεβόλεμα και ταλαιπωρία; Και όμως!!!! Πρέπει να φύγουμε και με λαχτάρα μάλιστα από το “σπίτι” του χθες. Εγώ……… φεύγω!!! Τι φεύγω δηλαδή, έχω ήδη φύγει!!! Τρελαίνομαι για Άνοιξη, για αλλαγές, δεν μπορώ τα βολέματα, την κλάψα, τα μοιρολόγια. Δεν αντέχω άλλο αυτές τις μωβ πένθιμες σκέψεις του μυαλού μου , ούτε αυτό το βαρύ χειμωνιάτικο χρώμα που τόσο καιρό είχαν οι τοίχοι της ψυχής μου. Εσείς, τι θα κάνετε, πού θα μείνετε; Δύο τα σπίτια, δύο τα κλειδιά, δική σας η επιλογή, αλλά θέλετε πραγματικά να  μείνετε στο παλιό; Ακόμα και αν είναι γεμάτο με τις αποτυχίες, τα λάθη, τον πόνο, τις άσχημες αναμνήσεις και κρύο, με πεσμένους απ΄την υγρασία σοβάδες και τη βαρυχειμωνιά; Όχι, μην το κάνετε!!! Η νοσταλγία ή η απογοήτευση του χθες είναι οι μεγαλύτεροι κλέφτες του χρόνου μας. Το καινούριο, φρεσκοβαμμένο, ευήλιο και ευάερο σπίτι μας είναι ανοιξιάτικο και είναι στο παρόν, γιατί, ευτυχώς και σήμερα, πρώτη μέρα της ‘Ανοιξης του 2014…………η ζωή συνεχίζεται.

             

                                                                        

Κρατήστε στο χρυσό κασελάκι της καρδιάς σας ότι πολύτιμο έχετε από το παρελθόν, ότι σας βοηθά να έχετε μέλλον δηλαδή και …………….άντε να φύγουμε!!! Παρέα!!!!

Ένας στην πρύμνη, άλλος στην πλώρη και το καράβι μας πάει μπροστά, δεν έχει ναύτες και καπετάνιο και δε γυρεύει να πιάσει στεριά. Άντε και φύγαμε..........κι όταν η νύχτα τα δίχτυα απλώνει, όλη η παρέα μας μια αγκαλιά, δεν έχουμε όνειρα, λύπες κι ελπίδες, ζούμε, υπάρχουμε σαν τα πουλιά. Άντε και φύγαμε………….

 Άντε να προλάβουμε τη ζωή!!! Πάλι ανθίζει, καρποφορεί, γεννιέται, ξαναγεννιέται, γεννά…………..

     

Λίγο ακόμα/ θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν/ τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο/ τη θάλασσα να κυματίζει/ λίγο ακόμα/ να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.(Γ. Σεφέρης)