Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Η Άνοιξη της νιότης

Καλησπέρα, καλησπέρα!! 
Μπορείς να γυρίσεις πίσω το ημερολόγιό σου; Όχι στη χθεσινή μέρα, αλλά στην Άνοιξη της νιότης σου . Τότε που η πηγή της ενέργειάς σου ήταν η ανεξάντλητη πίστη σου, τότε που έπαιρνες φόρα και πέρναγες μέσα απ' το σκοτάδι, που πίστευες στους αγγέλους και στα θαύματα, που η θετική σου νοοτροπία δεν άφηνε άνθρωπο ανεπηρέαστο, τότε που ο ενθουσιασμός κόχλαζε μέσα σου και εσύ γινόσουν συντριβάνι απ' όπου έρεε πάθος για τη ζωή. Ο κόσμος δεν άλλαξε, η βία, ο πόνος, η φτώχεια, το άδικο υπήρχε και τότε. Ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο άλλαξε, αλλά αφού ο τρόπος αυτός που έχεις πια υιοθετήσει δε σε πάει πουθενά, γιατί δεν γυρνάς σ’ εκείνην την Άνοιξη; Τότε που οι γονείς σου σού έδειχναν την ισάδα αλλά εσύ επέλεγες τους δρόμους εκείνους με όλα τα φυσικά και τεχνητά εμπόδια.
Φοβόσουν, πολύ!!! Ο μπαμπούλας ένιωθες πως πάντα κάπου σου παραμόνευε, αλλά και τα σημάδια από εκείνα τα πρώτα ράμματα ήταν νωπά ακόμα, μα εσύ εκεί, τολμούσες. Δεν είχες μπόι, ούτε και δύναμη μυϊκή, ήσουν γεμάτος μώλωπες απ’ τις τρικλοποδιές και τα πεσίματα. Σκαρφάλωνες πάνω σε δέντρα και σε κάγκελα και ισορροπούσες στους δοκούς της εποχής, γιατί τίποτα δεν αντικαθιστούσε αυτό που ένιωθες όταν τα κατάφερνες.
Αν μπορούσες για λίγο να καθόσουν ξανά στην κούνια που είχες δέσει επάνω στα νεανικά ματόκλαδά σου, θα θυμόσουν ότι ο κόσμος φάνταζε και τότε ένα βουνό για σένα. Ταυτόχρονα όμως, μαγικός.

Ήθελες να ζήσεις, να μεγαλώσεις, να γίνεις και εσύ σαν το βουνό. Γύρνα στο τότε και αν μόνος δεν μπορείς, ζήτα από ένα παιδί να σε οδηγήσει εκεί. Μπορεί!!! Νιώθει όπως ένιωθες κάποτε εσύ, μα ζει ακριβώς εδώ που ζεις και εσύ. Δεν έχει συναίσθηση ίσως των κινδύνων, μα έχει την ικανότητα να μετατρέπει σε ευκαιρία τη βαρυχειμωνιά και πάνω στα θολωμένα τζάμια να ζωγραφίζει καρδιές και ήλιους για τη μαμά, να γράφει "σε αγαπώ μπαμπά". 
Γύρνα σ’ εκείνην την Άνοιξη, τότε που τα δύσκολα ήταν μια πρόκληση για σένα. Τα πράγματα γύρω σου δεν άλλαξαν, η διαφορά είναι ότι την ώρα που εσύ σήμερα εκνευρίζεσαι με τον οδηγό που καθυστερεί στο πράσινο να ξεκινήσει, ένα παιδί στο πίσω κάθισμα προσπαθεί να ανακαλύψει τα χρώματα μέσα στη σκοτεινούπολη και το καλό μέσα στην αγριούπολη που ζεις, που ζει, γελώντας ταυτόχρονα και χαιρετώντας, δίχως να νοιάζεται εάν του λείπουν δόντια, τους άγνωστους και κατηφείς οδηγούς του διπλανού αυτοκινήτου. Γνωρίζει....... κάποιος αργά ή γρήγορα, θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση που στέλνει η καρδιά του.
Σου εύχομαι ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!!!!! Kαι μέσα στην τσιμεντούπολη της ζωής σου ανακαλύπτεις,  αν το θελήσεις, χρώματα..............
Πλάκα - Αθήνα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου