Η μεγάλη του έρωτα εποχή

Καλοκαιράκι!! Η μεγάλη του έρωτα εποχή!! Ήλιος μελίχρυσος, αστέρια, βλέμματα επίμονα, διαπεραστικά, λόγια μεγάλα, μελιστάλαχτα, φιλιά παθιασμένα και τρυφερά. Έρωτες καλοκαιρινοί. Πέπλα ηδονής, σιωπής και μυστηρίου κάτω από ολόγιομα φεγγάρια, πάνω σε βότσαλα που μοιάζουν μεταξένια και μέσα σε απάτητες για μας αγκαλιές. Διαρκούν ή εξασθενούν κάπου στα τέλη Αυγούστου; Όχι καλοί μου, να τον ζήσετε αν τύχει και το βέλος του βαθιά σας καρφωθεί. Μπείτε στο τούνελ της παραφροσύνης του, χάστε το βήμα σας, τη λογική σας - έρωτας εκ του ασφαλούς δεν ξέρω να υπάρχει- μα μη μετατρέψετε την παραδείσια ανάμνηση σε χειμωνιάτικο εφιάλτη. Μην ελπίσετε μάταια πως οι πεταλούδες που ίσως νιώσετε στην καρδιά σας, θα βρουν το δρόμο εύκολα για τα σοκάκια της δικής του, της δικής της. Μην ξεκινήσετε το καλοκαιρινό αυτό ταξίδι, ελπίζοντας φέτος πως στο πλοίο, σε κάποιο μπαρ ενός νησιού, σε κάποια θορυβώδη ή απόμερη παραλία θα βρείτε το άλλο σας μισό. Ζήστε τον έρωτα, όπου τον συναντήσετε, μα δίχως καμία προοπτική. Η μάταιη ελπίδα τρελαίνει ακόμα και τον πιο δυνατό…..μη μου βιαστείτε να σας φανταστείτε αγκαλιασμένους, δώρα να ανταλλάσσετε κάτω από δέντρα χριστουγεννιάτικα. Χαθείτε στα καλοκαιρινά του έρωτα φιλιά, αγγίξτε μαζί τα αστέρια, χωρίς το φόβο όμως μήπως κατά Σεπτέμβρη μεριά λησμονηθείτε. Μόνο έτσι, έχετε ελπίδα του χρόνου μαζί να μαζεύετε κοχύλια και να μετράτε τα βότσαλα που πάνω τους κυλιστήκατε, σε εκείνη την παραλία.
Εξάλλου, μόνο ο έρωτας που έχει την τόλμη να γίνει αγάπη νικάει το χρόνο και αιώνια ζει…..και αυτό δε συμβαίνει καλοκαίρια. Αυτό για να συμβεί πρέπει απλώς να το αξίζουμε. Αυτό μπορεί να συμβεί αν είμαστε έτοιμοι να το ζήσουμε....ακουμπισμένοι χαλαρά στην κουπαστή του μπαλκονιού μας, ως άνθρωποι ολόκληροι, όχι μισοί….